اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي با رويكرد شناختي - رفتاري بر تاب‌آوري مورد مطالعه؛ زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) استان قم.

Investigating the effectiveness of social group intervention with cognitive-behavioral approach to resilience: Case study: Female headed households supported by the Imam Khomeini Relief

زنان سرپرست خانوار به‌عنوان يكي از گروه‌هاي آسيب‌پذير در جوامع با مسائل و مشكلات فردي، خانوادگي و اجتماعي زيادي دست‌به‌گريبان هستند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مداخله مددكاري اجتماعي گروهي با رويكرد شناختي – رفتاري برتاب‌آوري زنان سرپرست خانوار است و روش اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. جمعيت آماري اين پژوهش شامل زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) استان قم بوده و از طريق روش تصادفي ساده 36 نفر از آنان انتخاب شدند. مداخله مددكاري اجتماعي گروهي با رويكرد شناختي – رفتاري در 12 جلسه و هر جلسه 90 دقيقه براي گروه آزمايش انجام گرفت. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه جمعيت شناختي و پرسشنامه تاب‌آوري سيكسبي (2005) استفاده‌شده است. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي آزمون كولموگروف اسميرنوف و تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد بين ميزان تاب‌آوري زنان سرپرست خانوار در قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارتي تفاوت معناداري در زيرمقياس‌هاي تاب‌آوري (معنا دادن به‌سختي ها، نگرش مثبت، تعالي و معنويت، انعطاف‌پذيري، حل مسئله فعال، ارتباطات، منابع اقتصادي و اجتماعي، شفافيت و بيان احساسات) بين زنان سرپرست خانوار در قبل و بعد از مداخله وجود دارد. همچنين 93 درصد از تغييرات تاب‌آوري در گروه آزمايش به‌وسيله برنامه آموزشي رويكرد شناختي – رفتاري صورت گرفته است. بنابراين به‌كارگيري گسترده‌تر اين نوع مداخله توسط متخصصان، مي‌تواند بر توانمندسازي و بهبود سطح زندگي زنان سرپرست خانوار مؤثر باشد.