عنوان مقاله :
واكاوي سخنراني حسن روحاني در مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سال 1396 با رويكرد تحليل گفتمان پل جي
عنوان به زبان ديگر :
Analysis of President Rouhani’s Speech at the UN General Assembly in 2017: Paul Gee’s Discourse Analysis Approach
پديد آورندگان :
انصاريان، شادي دانشگاه شهيد بهشتي، تهران , داوري اردكاني، نگار دانشگاه شهيد بهشتي، تهران , بامشادي، پارسا دانشگاه شهيد بهشتي، تهران
كليدواژه :
تحليل گفتمان , گفتمان سياسي , بينامتنيت , رويكرد تحليل گفتمان جيمز پل جي
چكيده فارسي :
در برهۀ كنوني تريبون سازمان ملل به ابزاري براي پيشبرد اهداف ديپلماسي عمومي كشورها تبديل شده و رهبران كشورها با بهره گيري از اين فرصت مغتنم مي كوشند با رسانه هاي داخلي و بين المللي و نيز مسئولان و مقامات كشورهاي ديگر ارتباط برقرار كرده و براي تبيين مواضع كشور خود با آنها گفتگو كنند.
پژوهش حاضر سعي دارد سخنراني حسن روحاني در مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سال 1396 (2017 ميلادي) را با رويكرد تحليل گفتمان جيمز پل جي (2014، 2018) تحليل كند. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه گفتمان روحاني بر هشت محور اصلي متمركز بوده است: (1) دموكراسي و حقوق بشر؛ (2) اعتدال؛ (3) تنوع فرهنگي و مذهبي؛ (4) برجام و پاسخ به نقض آن؛ (5) تعامل و مذاكره؛ (6) توان موشكي ايران؛ (7) تروريسم پروري آمريكا؛ (8) ظرفيت اقتصادي ايران.
علت برجسته سازي و پرداختن به اين هشت مورد تأثيرپذيري از منازعات غالب جهان و رابطۀ بينامتنيت با گفتمان رييس جمهور آمريكا بوده است. اين يافته ها همچنين بيانگر آن است كه برجسته ترين هويت ها در سخنراني روحاني،«ايران» و «ملت ايران» بوده و مهمترين پيوندي كه در گفتمان روحاني وجود دارد، پيوند ميان صلح و امنيت با توسعه و پيشرفت كشورها است. همچنين ميتوان نظام نشانه اي غالب در گفتمان روحاني را نظام نشانه اي حقوقي دانست.
چكيده لاتين :
Today the UN general assembly plays the role of a tribune to achieve general diplomatic goals, and the leaders of nations take full advantages of this opportunity to communicate with the international media and to negotiate with the officials of other countries. The present research attempts to analyze President Rouhani’s speech at the UN General Assembly in 2017 based on James Paul Gee’s (2014, 2018) discourse analysis approach. The results show that Rouhani has focused on eight central issues in his discourse: (1) Democracy and human rights; (2) Moderation; (3) Cultural and religious diversity; (4) Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) and response to violation of it; (5) Interaction and negotiation; (6) Iran missile power; (7) Terrorism support by USA; and (8) Iran economical capacity. The main reason to foreground these issues is the current debates in the world and intertextuality with president Trump’s UN speech. These findings also reveal that the most prominent identities in Rouhani’s speech are Iran and Iranian nation and the most important connection is between peace and security on one hand and development and progress of nations on the other. Also, the legal system can be considered as the dominant sign system and knowledge in Rouhani’s speech.
