مشروعيت به‌كارگيري فناوري مين‌هاي دريايي در زمان صلح، با تأكيد بر ضرورت آموزش قواعد كنوانسيون حقوق درياها

توسعه و به كارگيري فناوري هاي جديد به عنوان تسليحات، از قبيل ربات هاي نظامي، وسايل بدون سرنشين و مين هاي دريايي، منجر به بروز نگراني‌هاي جدي و مسائل جدالآميز بسياري در زمينه‌هاي اخلاقي و حقوقي شده است. فناوري مينهاي دريايي، يكي از ابزارهايي است كه داراي كاركردي دوگانه، و ابزاري موثر در زمان صلح و جنگ ميباشد. يقينا، مينگذاري در دريا در زمان صلح و شرايط بحراني ميتواند مخاطراتي براي آزادي و حق عبور و مرور و آزادي كشتيراني صلحآميز در قلمروهاي مختلف دريايي در بر داشته باشد. از اينرو فناوريهاي نوين مين تا حدودي ميتواند از مخاطرات مربوطه جلوگيري نموده و بسته به نوع مين تعهدات دولت ها نيز متفاوت باشد. كنوانسيون حقوق درياها تلويحا فعاليت هاي نظامي در عرصه دريا را پذيرفته است، اين نقش برعهده نيروهاي دريايي ميباشد. بنابراين ضرورت آموزش اين قواعد زمينه آشنايي كاركنان نيروي دريايي با قواعد به كارگيري اين نوع سلاح در عرصه دريا را فراهم مي آورد تا از هر گونه مسئوليت بين المللي جلوگيري نمايد. لذا در اين مقاله نگارندگان مشروعيت به كارگيري فناوري مين هاي دريايي در زمان صلح را اثبات كرده و ضمن بررسي آراء ديوان بين المللي دادگستري تأييد ميكنند، تخطي از اين قواعد موجبات مسئوليت بين المللي دولت را در پي خواهد داشت، كه آموزش قواعد كنوانسيون حقوق درياها به كاركنان نيروي دريايي نه تنها از ايجاد مسئوليت بين المللي دولت جلوگيري مي نمايد، بلكه زمينه به كارگيري مشروع هر نوع فن آوري دريايي، از جمله مين هاي دريايي را مطابق با قواعد كنوانسيون حقوق درياها فراهم ميآورد. روش تحقيق حاضر تحليلي – تدويني، و روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي اسنادي است.