شناسايي و استخراج عوامل كليدي موفقيت اجتماعات كاري در سازمان‌هاي فناوري‌محور ايران با استفاده از روش دلفي فازي

در دو دهه‌ي اخير اجتماعات كاري به طور فزاينده‌اي‌ مورد توجه محققين و فعالان مديريت دانش واقع شده است. گواه اين مسئله تعداد بالاي چاپ مقالات علمي پژوهشي در سطح بين‌الملل در اين زمينه و پياده سازي آن در سازمان ها و شركت هاي متعدد است كه نشان دهنده ي كاربردي بودن اين موضوع مي باشد. اجتماعات كاري، گروهي از اعضاي سازمان هستند كه مسائل، علايق و دانش عميق خود را به وسيله‌ي تعامل پيرامون يك موضوع با يكديگر به اشتراك مي گذارند. مفهوم اجتماعات كاري به اين دليل توسعه داده شده است كه نشان دهد يادگيري يك تجربه اجتماعي است. بر اين اساس اعضاي سازمان زماني يك تجربه را به بهترين شكل ياد مي‌گيرند كه با افرادي كه در آن زمينه داراي مهارت و دانش هستند در تماس باشند. شناخت عوامل موفقيت اجتماعات كاري، مي‌تواند تاثير مهمي در بهبود فرايند اشتراك و يادگيري سازماني داشته باشد. اين پژوهش با هدف بررسي و شناسايي عوامل موفقيت اجتماعات كاري در سازمان‌هاي فناوري محور ايران، سعي در توسعه‌ي ادبيات مديريت دانش و بومي سازي آن در اين حوزه داشته است. به منظور بررسي اين عوامل از گروهي 13 نفره از خبرگان و از روش دلفي فازي استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي‌دهد كه عوامل موفقيت اجتماعات كاري در سازمان‌هاي فناوري محور در ايران در دو بخش عوامل موفقيت دروني شامل ده عامل و عوامل موفقيت بيروني، شامل يازده عامل است.