نقش تربيتي داستان حضرت يوسف و زليخا در قرآن

قرآن كريم، جهان‌شمول است و داستان‌هايش با هدف تعليمي _ تربيتي بيان شده است. در ميان داستانهاي قرآني، داستان حضرت يوسف(ع) و زليخا، ماجراي دلدادگي زني به پسري جوان است. بسياري از جوانان در اعصار مختلف، به اين مسئله مبتلا مي‌شوند، كه گاهي اين امر، تهديدي براي جوامع بشري بوده است. پژوهش حاضر، با موضوع نقش تربيتي حضرت يوسف و زليخا در قرآن، بر آنست، كه با بررسي كنش و واكنش حضرت يوسف، به عنوان مربي‌اي كه نقصي در علم و رفتارش راه ندارد، و زليخا، به عنوان متربي‌اي كه از جامعه‌اي بيمار برخواسته است و نيز، با معرفي نمونه‌اي به مربيان و متربيان، در جهت كاهش ناهنجاري‌هاي اجتماعي اين بحران و تبديل آن به فرصت، تلاشي داشته ‌باشد. در اين مقاله، تأثير نيازها بر رشد و بسترهاي رشد شخصيت ـ كه عبارتند از: وراثت، محيط و عوامل فردي، همچنين تأثير آنها بر روي دو شخصيت اصلي داستان، بررسي شده است. اين پژوهش، پاسخگوي دو سؤال است: زليخا چگونه دچار آسيب شد؟ حضرت يوسف چگونه او را پرورش داد؟ نتايج پژوهش حاكي از اين امر است، كه زليخا، با وجود تأثيرات محيط و وراثت، با آموزش‌هاي صحيح حضرت و تقويت عوامل فردي، بر شرايط محيطي غلبه كرد و به تعالي رسيد.