بررسي و مقايسه مدلهاي قيمت گذاري دارايي سرمايه اي با رويكردهاي متفاوت به ريسك در بورس اوراق بهادار تهران

هر سرمايه گذار با هدف كسب نرخ بازده مورد انتظار اقدام به سرمايه‌گذاري مي كند و هدف وي كسب بيشترين بازده از سرمايه گذاري خود مي باشد؛ اما با توجه به اين اصل اقتصاد مالي كه به طور معمول بازده با ريسك رابطه اي مثبت دارد، لذا كسب هر ميزان بازده اي بيشتر از نرخ بازده بدون ريسك، با مقداري ريسك همراه است كه معمولاً با افزايش بازده اين ريسك نيز افزايش مي يابد. در اين راستا دست يابي به بهترين رويه هاي اندازه گيري ريسك در هر بازاري مي تواند براي سرمايه گذاران و سياست‌گذاران بسيار مفيد فايده باشد. اين تحقيق در صدد آن است كه بهترين رويه‌هاي اندازه‌گيري ريسك را در بازار ايران به دست آورد. در اين راستا مدل قيمت گذاري دارايي‌هاي سرمايه گذاري ساده با مدل‌هايي كه در آنها عدم تقارن در توزيع بازدهي دارايي‌ها در نظر گرفته شده است مورد مقايسه قرار مي گيرد. با بررسي و مقايسه بيست شركت از شركت‌هاي پر معامله بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانيفروردين 1385 تا پايان اسفند 1390 كه به‌صورت ماهانه مورد آزمون قرار گرفت اين نتيجه به دست آمد كه در دوره مورد بررسي، مدل قيمت‌‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي(CAPM)، مدل مناسب تري از مدل‌هاي تغييرات بخش پايين تر قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي (LPMCAPM) و مدل واكنش نامتقارن (ARM) در بازار بورس ايران است.