ادراك محيط ارزيابي كلاس و نقش آن در پيشرفت تحصيلي دانشجويان كشاورزي: نقش واسطه‌اي يادگيري خودراهبر

ارزيابي كلاس درس مي تواند انگيزه و پيشرفت فراگيران را تحت تأثير قرار دهد. امروزه، حوزه ارزيابي كلاسي با چالشهاي مختلفي مواجه است كه يكي از راههاي مواجهه با اين چالشها بهبود ادراك دانشجويان از نظام ارزيابي كلاسي است. هدف اين پژوهش بررسي ادراك دانشجويان كشاورزي از محيط ارزيابي كلاسي و ارتباط آن با پيشرفت تحصيلي آنان بود. تحقيق از نوع توصيفي همبستگي و جامعه آماري شامل دانشجويان كارشناسي ارشد و دكتري كشور به تعداد 87820 نفر بود كه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و نمونه گيري تصادفي با انتساب متناسب تعداد384 نفر از دانشجويان دانشكده هاي كشاورزي منتخب به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اصلي جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود كه روايي ظاهري و محتوايي آن را پانلي از متخصصان ترويج و آموزش كشاورزي تأييد كردند. براي سنجش پايايي ابزار تحقيق از آزمون آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار آن براي قسمتهاي مختلف بين 0/75 تا 0/82 بود. بر اساس نتايج پژوهش، بين ادراك دانشجويان از ساختار ارزيابي كلاسي تبحرمحور و يادگيري خودراهبر رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. با توجه به نتايج تحليل مسير، ادراك دانشجويان از ساختار ارزيابي كلاسي عملكردمحور بيشترين اثر علّي منفي را بر پيشرفت تحصيلي دارد. پيشنهاد مي شود مسئولان آموزشي يكي از برنامه هاي اساسي خود را تغيير ساختار ارزيابي كلاسي از شيوه عملكردگرا به سمت تبحرمحوري قرار دهند.