كليدواژه :
شعر كلاسيك عربي , سيماي كُرد , شخصيتهاي كرد , تفاوت زبانها و نژادها
چكيده فارسي :
پس از گسترش اسلام و پذيرش آن از طرف اقوام مختلف، فرهنگ اسلامي بستري براي احترام متقابل ميان اقوام و ملت ها شد و شعر عربي نيز به جاي ترويج نخوت قبيله اي، به ترسيخ اخوت ايماني پرداخت؛ اما در جامعه اسلامي و دنياي عرب، پس از فاصله گرفتن تدريجي از سرچشمه هاي تبعيض زداي دين، و به دنبال پيدايش دوباره تعصبات قبيله اي پيش از اسلام، به ويژه در دوره عباسي، از يك سو نحله هايي چون شعوبيه، در واكنش به بي عدالتي شاهان موسوم به خلفا، به ذكرمعايب عرب ها پرداختند و در عكس العملي مشابه، برخي عرب هاي متعصب نيز به تحقير ديگر ملل اسلامي چون ايرانيان و كردها پرداختند. البته سهم كردها در اين ميان، مضاعف بود؛ از طرفي به دليل ايراني بودن، مي بايست تاوان شعوبي گري برخي ايرانيان را بپردازند و از جهتي ديگر، به دليل انتساب به «ماد» ها از تير تحقير برخي از ايرانيان باستان گرا بي نصيب نماندند. در اين پژوهش براي پاسخ به اين پرسش كه در شعر كلاسيك عربي، چه تصويري از كردها ارائه شده است؟ بررسي جوانب گوناگون سيماي كرد در شعر كلاسيك عربي از جمله مدح و نكوهش شخصيت هاي كرد، اشاره به نسب و نژاد كردها، بررسي شده است و نتايج آن نشان مي دهد كه تعداد قابل توجهي از اين تصويرها، متاثر از درگيري هاي ميان شعوبيه و عرب هاي متعصب، چهره اي منفي و گاه خرافي از كردها را نشان مي دهند. در برخي ديگر، شاهد تمجيد از شخصيت هاي مهم و اثر گذار كرد هستيم؛ اما همراه با تجاهل يا انتحال نسبشان. در موارد اندكي نيز شاهد تصوير واقعي همراه با همدلي نسبت به كردها هستيم كه موارد اخير بيشتر به دليل گسترش ارتباطات و بالا رفتن سطح آگاهي هاي عمومي وبه هم خوردن معادلات منطقه اي و نيز قرار گرفتن كردها در شرايط مشابه با ديگر ملت هاي خاورميانه بوده است.
چكيده لاتين :
After the spread of Islam and its acceptance by different ethnic groups, the Islamic culture became the basis for mutual respect among peoples and nations, and Arabic poetry started promoting brotherhood in faith instead of tribal arrogance. However, when the Islamic society and the Arab world gradually moved away from the Islamic anti-discrimination sources, followed by the reappearance of pre-Islamic tribal prejudices, especially in the Abbasid period, some sects like Shu'ubiyya started defaming the Arabs as a reaction to the injustice of the kings called Caliphs. In the same way, some Arab fanatics started humiliating other Islamic nations such as Iranians and Kurds. Of course, the share of the Kurds was more than double; on the one hand, due to being Iranian, they had to pay for what Iranian Shu'ubiyya did, and on the other hand, because they were believed to be the descendants of the "Medes", they were humiliated by some Persian fanatics. So, “how Kurds have been portrayed in the classical Arabic poetry?” is the question which the researcher, using a descriptive-analytical method, tries to answer in the present study. In fact, some various aspects of the images of Kurds in the classical Arabic poetry like how Kurdish figures have been praised or criticized, and their race and lineage have been investigated. The results show that a significant number of such images, under the influence of the conflict between Shu'ubiyya and Arabs, portray negative and superstitious images of Kurds. In some other works, some influential Kurdish figures have been admired and praised but their lineage and race have been changed intentionally. In a few cases, we can find a true image of Kurds. Expansion of mutual communications, general knowledge enhancement, regional disputes, and similar status of Kurds with other nations in the middle east are among the main causes of this positive portrait of Kurds.
