پديد آورندگان :
پيري، نويد دانشگاه تهران , تركشوند، مهدي دانشگاه سيدجمال الدين اسدآبادي , اسكندري، علي اصغر دانشگاه تهران
كليدواژه :
شعر معاصر عرب , ادبيات پايداري , شعر فلسطين , فدوي طوقان , گفتمان انساني
چكيده فارسي :
مفاهيم و ارزش هايي چون آزادي و عشق و عزت كه انسان به طور فطري با آن ها آشناست، در ديوان فدوي طوقان جايگاه ويژه اي دارد كه «گفتمان انساني» وي را شكل مي دهد. استفاده از زبان رمزآميز و كنايه اي شاعر به منظور انتقال مفاهيم گفتماني و تاكيد بر همبستگي داخلي و خارجي، در وحله اول، خفقان موجود در جامعه را بيان مي كند، و در ادامه، تلاش شاعر را براي چنگ زدن به ريسمان اتحاد تداعي مي سازد. آنچه در اين پژوهش بررسي شده، تاثير پايداري فلسطين بر گفتمان انساني در ديوان فدوي طوقان است. مقولات بررسي شده در اين پژوهش با استفاده از مطالعه اسناد و مدارك موجود عبارت اند از عشق، آزادي، عزت، ظلم ستيزي، مرگ، شخصي نبودن عشق، مطرح كردن عشق در جايگاه ارزش اجتماعي اصيلي كه ريشه در وطن و مردمان سرزمين دارد، معادل قرار دادن آزادي با زندگي، مرگ را بي معني و عين زندگي دانستن، رسالت شاعران را در گرو حفظ عزت مردم سرزمين دانستن، راه دستيابي به عزت و كرامت را آزادي سرزمين و بازگشت آوارگان دانستن، استفاده از تعبير طاعون به جاي ظلم و ستم گسترده اي كه سرزمين مادري را فراگرفته و راه رهايي از آن را در گرو بسيج نيروهاي دروني و بيروني دانستن و اعتقاد به اينكه چون جسم برخاسته از خاك وطن است، پس بايد به منشا نخستين خود بازگردد تا برانگيخته شود را دليل و شوق استقبال از مرگ دانستن، مهم ترين نتايج كلي اين پژوهش است. از ديدگاه فدوي طوقان، آزادي آن گاه كه با مجاهدت و مبارزه به دست آيد، ماندگاري و دوام و بقاي آن براي نسل هاي آينده بيشتر خواهد بود. همچنين از ديد وي، عشق، خميرمايه وحدت است كه مي تواند حب وطن را در پي داشته باشد، و جسم، برخاسته از خاك وطن است و بايد به همان منشا نخستين بازگردد تا به نحو ديگري برانگيخته شود؛ و در اين راه خود شاعر به استقبال مرگ مي شتابد.
چكيده لاتين :
Concepts and values like liberty, love and dignity which are innately familiar to human beings have a special place in Fadwᾱ Touqᾱn’s Divan and shape his humanistic discourse. Using the mysterious and alluding language of the poet to transfer the discursive concepts and the emphasis on the internal and external correlation, in the first place, expresses the stifling of the society, and in continuation indicates the poet’ s effort to grasp the line of union. This research studies the effects of resilience of Palestine on the humanistic discourse in Fadwᾱ Touqᾱn’s Divan. The research method is descriptive-analytic and uses the existing documents related to the subject matter. The categories studies in this paper are: love, liberty, dignity, fighting against oppression and death. The most important findings of this study include impersonality of love, love as a genuine social value which is rooted in homeland and its people, liberty as equivalent with life, death as equivalent with life, realisation of the poets’ prophecy in safe guarding the dignity of the people of the homeland, defining the way to dignity in realisation of the freedom of the homeland and coming home of the refugees, using the metaphor of plague for the oppression and injustice which has shredded the homeland and defining the way out of it by collecting all the internal and external forces, belief in the necessity of the flesh to return back to the soil of the homeland because it came from the same soil to get resurrected and declaring this as the reason for the delight of death. From the viewpoint of Fadwᾱ Touqᾱn, the freedom will be more lasting if it is attained by fighting and struggling and its permanence will be greater for future generations. Love is the leaven of unity that can trigger the love of the homeland, and the body, rising from the earth, must return to the same origin; and in this way the poet rushes to meet death.
