بررسي مفهوم عشق از ديدگاه رابرت استرنبرگ در حكايت «شيخ صنعان» عطار و نمايش نامه فانتزي شيخ صنعان محمدحسين ميمندي نژاد

هرچند مفهوم عشق در ادبيات مورد توجه قرار گرفته، اما در پرداخت به آن از نظريه هاي قابل استناد استفاده نشده است. نظريه رابرت استرنبرگ در باب عشق، مورد توجه صاحب نظران حوزه علوم انساني قرار گرفته است. عشق از جمله مفاهيم مورد توجه نويسندگان در خلق آثارشان است. يكي از كساني كه عنصر عشق در آثارش بسيار به چشم مي خورد، عطار است. عطار در كليت منطق الطير نوعي از عشق را نشان مي دهد كه حكايات دروني اين اثر نيز از جنس همان عشق است. داستان شيخ صنعان يكي از اين حكايات است كه در آن، عشق به عنوان عنصري كارآمد براي پيشبرد داستان معرفي مي شود. در ادبيات نمايشي ايران هم به سبب ويژگي هاي جالب توجه اين نوع عشق، به اين داستان بسيار توجه شده است. محمدحسين ميمندي نژاد در نمايش نامه فانتزي شيخ صنعان از حكايت عطار اقتباس كرده است. در اين پژوهش ابتدا نظريه عشق از منظر رابرت استرنبرگ تبيين مي شود. سپس ضمن معرفي آثار عطار و ميمندي نژاد، حكايت شيخ صنعان و نمايش نامه فانتزي شيخ صنعان بر اساس نظريه عشق استرنبرگ مورد بررسي قرار مي گيرد تا تفاوت هاي ابعاد عشق در اين دو اثر مشخص شود.