بازتاب پاره اي از عناصر اساطيري در هماي و همايون

فاقد عنوان و چكيده لاتين

خواجوي كرماني از نام آورترين شاعران ادب فارسي كه لحن زيبا و كلام دلنشين او گيرايي و جاذبه فراواني دارد. از زيباترين آثار وي مثنوي هماي و همايون است كه شاعر در سرودن آن از شيوه نظامي گنجوي پيروي كرده است. وي تلاش كرده است تا در خلال ذكر داستاني عاشقانه، با پرداختن به اسطوره ها به عنوان عوامل تمدن ساز و پشتوانه فرهنگي يك قوم در حفظ و بقاي فرهنگ و تمدن ايراني گامي موثر بردارد. در اين مقاله با روش تحليلي تطبيقي برآنيم تا با بررسي تطبيقي پاره اي از نكات اساطيري موجود در اين اثر با اساطير بين النهرين، هند، چين و يونان به ميزان توجه خواجو به نكات اساطيري در اين منظومه بپرداريم، و همچنين از ميان انواع گوناگون اسطوره ها، دريابيم خواجو از كدام يك بهره بيشتري برده است. آنچه مسلم است اين است كه خواجوي كرماني پس از نظامي گنجوي، بيشتر از شاعران ادب غنايي در آثارش به ويژه در هماي و همايون از اسطوره ها بهره برده است؛ و در بين انواع گوناگون اسطوره ها، به اساطير مرتبط با نيروها و موجودات فراطبيعي، آيين ها و رسومات اساطيري، مكان هاي اساطيري، آفرينش كيهاني و آفرينش اهريمني بيشترين سهم را به خود اختصاص داده اند.