تحليل بينامتنيت مولفه عشق در عبهرالعاشقين و صفات العاشقين

فاقد عنوان و چكيده لاتين

عبهرالعاشقين مجموعه اي از آرا و انديشه هاي روزبهان بقلي شيرازي درباره عشق است. به دليل اهميت فراواني كه اين رساله عرفاني در ادبيات فارسي دارد، بر آثار بعد از خود از جمله مثنوي صفات العاشقين اثر هلالي جغتايي تاثير بسزايي گذاشته است. از آن جايي كه اين دو اثر از لحاظ موضوع و درون مايه اشتراكات زيادي با هم دارند، مي توان براي درك بيشتر قابليت هاي شان، آن ها را بر اساس نظريه بينامتني ژنت كه به سه گونه آشكارا تعمدي، پنهان تعمدي و ضمني تقسيم شده است، مورد مطالعه قرار داد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه بسياري از مضامين مربوط به عشق در عبهرالعاشقين و صفات العاشقين چون ازلي بودن، دوسويه بودن عشق، دشواري و موانع راه عشق و… (از نوع ضمني ژنتي) تكرار شده است. البته اين رابطه بينامتنيت به گونه اي نيست كه صفات العاشقين را به عنوان يك اثر تقليدي صرف و بدون خلاقيت نشان دهد. اين مقاله در صدد است تا مضامين مشابه و مشترك مولفه عشق را در اين آثار با روش توصيفي تحليلي مورد بررسي قرار دهد.