تبيين ساختارگرايانه سينماي دفاع مقدس : مطالعه موردي مهاجر و ليلي با من است

The Structuralist Explanation of the Sacred Defense Cinema: Case Study: ‘The Immigrant’ and ‘Leyli is With Me’

اﻳﻦﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﺮ­ساخته شدن سينماي دفاع مقدس را واكاوي كرده و مولفه ­هاي كليدي اين سينما راﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻲﻛﻨﺪ.پرسش اصلي پژوهش اين است كه «آيا مي­توان به وجود ساختاري خاص به عنوان مشخصه اصلي فيلم­هاي توليد شده تحت عنوان دفاع مقدس قائل بود؟». فرضيهء پژوهش بر اين مبناست كه در سينماي جنگ تحميلي ايران، فيلم­هاي موسوم به دفاع­ مقدس واجد مؤلفه­ هاي ساختارپذير است. هدف اين پژوهش تمركز بر توليدات سينماي داستاني مرتبط با مضمون جنگ ايران و عراق در دوره­هاي مختلف تاريخي و كاوش ويژگي­هايي است كه بتواند به عنوان ساختاري خاص (نه صرفاٌ مبتني بر شباهت­ها)، به اين فيلم­ها وحدت ببخشد. روش تحقيق به شيوه توصيفي-تحليلي و تاريخي و به دو شيوه كتابخانه­ اي و ميداني است و در خوانش فيلم­ها به عنوان روشي كيفي، تحليل متني به كار گرفته مي­شود. پس از بررسي فيلم­ها، اقتياس از رويكرد ساختارگرايانۀ ويل رايت در مطالعه وسترن و آراي پژوهشگران در مورد سينماي جنگ ايران، مقاله به تدوين يك نظريه ساختارگرا در مورد مؤلفه­ هاي سينماي دفاع مقدس دست مي­يابد، همانند اصول بنيادين ساختارگرايي، مقاله ساختار سينماي مزبور را توضيح مي­دهد و سپس معناشناسي مي­كندو اين امر را در مورد دو فيلم مهاجر (دهه 60)ليلي با من است (دهه 70) نشان مي­دهد.

This study examines the emergence of Iranian War Cinema and explores its key components. The main question of the research is if Sacred Defense films constituted a structure or not. The hypothesis of the research suggests that these movies go beyond sharing common thematic and narrative features, but they constitute a textual formation. The aim of this study is to concentrate on the Iranian fiction war movies in order to show and analyze some features which can help us to search structural concepts in these movies. The research method would be a descriptive-analysis method. To analyze the films, as a qualitative method, the methodology of this research would be textual analysis. The theoretical framework is structural approach. Through a critical and objective analysis of the films and reviewing the valid readings about the governmental discourse, the results show that Sacred Defense films have either a ritual or an ideological function and then constitute a structure.