عنوان مقاله :
نقش گيلان در روابط خارجي ايران و روسيه نيمة نخست حكومت صفويه (1000-907ق.)
پديد آورندگان :
شورميج، محمد دانشگاه پيام نور - گروه تاريخ
كليدواژه :
ايران , روسيه , حكومت صفويه , روابط خارجي , گيلان
چكيده فارسي :
نقش گيلان در روابط خارجي ايران با روسيه در دوره صفويه تا آغاز حكومت شاه عباس اول، موضوع بررسي پژوهش حاضر است و اين منطقه به سبب موقعيت جغرافيايي در كنار درياي خزر و اهميت تجاري آن، همواره مورد توجه بود. مسألة اصلي تحقيق اين است كه گيلان چه نقشي در روابط خارجي ايران و روسيه در نيمة نخست حكومت صفوي داشت؟ نتايج پژوهش نشان ميدهد كه گيلان بيشترين نقش را در ارتباطات مواصلاتي و تجاري بين دو كشور ايفاء ميكرد و روابط تجاري ايران و روسيه بر مبناي بازرگاني دولتي بود. نكته مهمتر اينكه، سفراي روسيه بيشتر در قالب تجّار فعاليت ميكردند و هدف سياسي آنان، اتحاد عليه دشمن مشترك يعني عثماني بود؛ هر چند كه اين سياست به سبب عدم انطباق رويههاي سياسي دو كشور هرگز عملي نشد. از سوي ديگر، حكّام محلي گيلان نيز در اين دوره با روسها ارتباط مستقيم تجاري داشتند و حتي با تهديد دولت صفوي، به دنبال اتحاد سياسي با روسها براي حفظ قدرت خود بودند. بنابراين، دولتمردان ايراني به سبب ناآگاهي از شرايط داخلي روسيه و اهداف منطقهاي آنها، ديپلماسي مناسبي در روابط با روسيه در نيمة نخست حكومت صفوي اتخاذ نكردند و حتي متوجه روية منفعتطلبانه و طمعورزي آنها در منطقة مرزي گيلان نشدند.
عنوان نشريه :
تاريخ روابط خارجي
عنوان نشريه :
تاريخ روابط خارجي