رشد مهارت نوشتار در فارسي زبانان 13- 18 ساله با نگاهي به الگوهاي نحوي و مكث

The Development of Writing Skill in 13-18 Years Old Persian Speakers:Pause and Syntax Patterns

مهارت نوشتاري توانايي برقراري ارتباط و انتقال اطلاعات و عقايد، به كمك مجموعه ­اي از نشانه ­هاي نوشتاري است. يكي از مسائل در حوزه ­ي­ آموزش زبان، بررسيتفاوت هاي رشد مهارت نوشتاري افراد مختلف در حوزه اي خاص مي­­باشد. بر اين اساس در پژوهش حاضر تفاوت­ هاي مهارت نوشتاري در چارچوب مكث و همچنين الگوهاي نحوي مورد بررسي قرار مي گيرد. براي جمع آوري داده­ هاي مورد نظر ابتدا 30 دانش ­آموز دبيرستاني از تربت جام به­ صورت تصادفي انتخاب شدند (15 نفر دختر و 15 نفر پسر). سپس از همه ­ي شركت­ كنندگان خواسته شد كه با استفاده از نرم­ افزار واژه ­پرداز متن، حدود يك بند درباره­­ ي پديده­ ي­ تقلب در مدارس و راه­ هاي پيشگيري از آن بنويسند. براي جلوگيري از تداخل و انحراف در نتايج، شركت كنندگان از لحاظ سن، جنسيت، تعداد افراد هر گروه، سطح آشنايي با رايانه و نرم ­افزار واژه­ پرداز، سطح نمرات و معدل تحصيلي يكسان­ سازي شدند و به­ طور تصادفي در سه گروه سني قرار گرفتند. درنهايت نتايج حاصل از بررسي يافته­ ها نشان مي ­داد كه فارسي ­زبانان 13 تا 18 ساله در عواملي همچون مدت زمان نگارش متن، تعداد كلمات به ­كار رفته، الگوهاي مكث، ميزان ديرش مكث، جايگاه نحوي وقوع آن و نيز ويرايش متن به­ هنگام نوشتن متن با يكديگر تفاوت دارند و با افزايش سن اين تفاوت­ ها بيشتر مي ­شود.

Writing skill refers to communication through a system of written signs. One of the major issues in language teaching relates to exploring the differences in the development of this skill. The present study aimed to examine the development of writing skill in terms of pause and syntax patterns. To collect the required data, 30 high school students were randomly selected (15 females and 15 males). The students were asked to write a paragraph about cheating on exams and the ways to prevent it. To prevent interference and distortion of the results, the participants were homogenized in terms of age, gender, number of group members, level of familiarity with computers and word processing software, and also grade point averages. Then, they were randomly assigned to three groups based on age. The results indicated that 13 to 18-year-old Persian speakers were different with regards to the duration of writing, number of words used in writing, the duration of pauses, pause patterns, syntactic location of pause occurrence, and text editing while writing a text. With increasing age, these differences became more prominent.