عوامل اجتماعي موثر بر تمايل به مهاجرت جوانان روستايي با تاكيد بر نقش تعلق به مكان

از دغدغه هاي مهم جوانان روستايي اين است كه آيا بايد در منطقه روستايي خود بمانند و يا جاي ديگري را براي زندگي و محل كار خود انتخاب نمايند؟ شرايط و عواملي آنها را ترغيب به رفتن و شرايطي ترغيب به ماندن مي‌كند. بنابراين، سوال اصلي مقاله اين است كه عوامل اجتماعي موثر بر مهاجرت جوانان روستايي چيست و آيا تعلق به محل زندگي مي‌تواند در ماندگاري جوانان روستايي موثر باشد؟ در اين تحقيق با استفاده از روش پيمايش، 800 جوان ساكن در روستاهاي شهرستان‌هاي هشترود و اسكو مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج نشان مي دهد كه تعلق به مكان، كيفيت زندگي، سرمايه‌گذاري در مكان، رضايت از زندگي، درآمد و تحصيلات راهنمايي تاثير منفي بر ترك روستا و متغيرهاي مجرد بودن، داشتن عضو مهاجر در خانواده، تحصيلات دانشگاهي و نداشتن شغل تاثير مثبت بر مهاجرت از مناطق روستايي دارند. تعلق به اجتماع روستايي مي تواند به عنوان يك بازدارنده قوي و طولاني مدت در زمينه مهاجرت جوانان از روستا عمل نمايد. باتوجه به همبستگي بالاي تعلق به اجتماع محلي با ميزان هاي مشاركت، مسئوليت پذيري و درنهايت سرمايه گذاري محله اي، اين عامل اجتماعي نتيجتاً مي تواند منجر به بهره وري اقتصادي گرديده و در بهبود امورات اقتصادي و وضعيت رفاهي روستاها عامل بسيار موثري محسوب شود.