بررسي تاثير پليمر PLL بر خصوصيات و كارايي انتقال ژن توسط دي بلاك كوپليمر زيست تخريب پذير PLA-PEG

هدف : مطالعه حاضر با هدف بررسي تاثير انكپسوله سازي همزمان DNA با نسبت هاي متفاوت PLL توسط كوپليمر PLA-PEG بر افزايش كارايي انتقال ژن به سلول هاي پستانداران و خصوصياتي از قبيل زيست سازگاري، محافظت از DNA در برابر آنزيم هاي برشي، سرعت رهايش DNA، اندازه و پتانسيل ذتاي ذرات انجام گرفت.مواد و روش‫ها: نانوذرات PLA-PEG/PLL/DNA با نسبت هاي متفاوت PLL، بر اساس تكنيك  انتشار حلال تهيه شدند. سپس درصد رهايش DNA، اندازه و پتانسيل ذتاي ذرات در بافر سالين فسفات با 7/4=pH مورد بررسي قرار گرفت.نتايج: با افزايش درصد PLL در نانوذرات PLA-PEG/PLL/DNA اندازه و پتانسيل ذتاي ذرات حاصل افزايش يافت. آناليز ژل الكتروفورز از DNA استخراج شده از نانوذرات PLA-PEG/DNA و PLA-PEG/PLL/DNA پس از تيمار با آنزيمDNasI، بيانگر توانايي كوپليمر PLA-PEG و PLA-PEG/PLL در محافظت از DNA بود. بررسي فلوسايتومتري و ميكروسكوپ فلورسنس تاييد كرد كه بازده انتقال ژن با افزايش نسبت PLL در نانوذرات PLA-PEG / PLL / DNA بهبود مي‫يابد. علاوه بر اين بازده انتقال ژن يك و نيم برابر بيشتر از پروتئين PLL / DNA در محيط سرمي است.نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد نانوذرات PLA-PEG/PLL/DNA از توانايي بالايي در انتقال ژن به سلول هاي MCF7 در مقايسه با كمپلكس PLL/DNA در محيط هاي حاوي سرم برخوردار مي باشند.