كالوس زايي و باززايي ارقام گندم نان از ريزنمونه‌هاي مختلف

هدف: هدف از انجام اين تحقيق، مطالعه بررسي اثر تنظيم كننده هاي رشدگياهي، نوع و تركيبات محيط كشت، ژنوتيب رقم مورد استفاده و نوع ريزنمونه بر قابليت كالوس زايي و باززايي ارقام گندم است.  مواد و روش‫ها: در اين تحقيق از دو نوع محيط كشت (N6، MS) و سه ريزنمونه جنين نارس، جنين رسيده و قطعات برگي استفاده شد. براي كالوس زايي در ريزنمونه جنين رسيده و قطعات برگي از محيط كشت N6 حاوي تنظيم كننده رشد 2, 4-D و براي باززايي از محيط كشت N6 حاوي تنظيم كننده رشد NAA، BAP و Kin استفاده شد. در ريزنمونه جنين نابالغ از براي كالوس زايي و باززايي از محيط كشت MS حاوي تنظيم كننده رشد مختلف استفاده شد. نتايج: كالوس زايي و باززايي در اين تحقيق بسته به ژنوتيپ و نوع ريزنمونه و نوع تركيبات محيط كشت متفاوت بود. به‫طوري‫كه در ريزنمونه جنين نابالغ بيشترين ميزان كالوس زايي و باززايي مربوط رقم چمران بود. در ريزنمونه جنين بالغ، بيشترين ميزان كالوس زايي و باززايي مربوط به لاين C-D-9 بود. در ريزنمونه قطعات برگي، بيشترين ميزان كالوس زايي مربوط به لاين C-D-9 و سطح 2/4بوط به  لاين C-D-9 در محيط كشت 6)N6 (حاوي mg/l IAA 1+ mg/l BA 1به‫دست آمد. نتيجه گيري: پاسخ به كشت بافت در گندم تحت تأثير عوامل متعددي از قبيل ژنوتيپ، نوع ريزنمونه، تنظيم كننده هاي رشد مي باشد. از اين آزمايش مي‫توان اين نتيجه را گرفت كه نوع و غلظت تنظيم كننده هاي رشدگياهي  مورد استفاده در محيط كشت از  رقمي به رقم ديگر براي القاي كالوس زايي و باززايي گندم متفاوت است و  جنين نارس بهترين ريزنمونه و ژنوتيپ رقم مورد استفاده، از مهم ترين فاكتورهاي تاثيرگذار در كشت بافت گندم است.