تاثير سيليكون بر ميزان بيان ژن پراكسيداز و صفات ريخت‌شناسي گياه جو تحت تنش خشكي

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي تاثير سيليكون بر شدت بيان ژن پراكسيداز و برخي صفات ريخت شناسي آن در دو لاين مقاوم و حساس گياه جو تحت تنش خشكي بود. مواد و روش ها: ميزان پروتئين محلول كل، رنگدانه هاي فتوسنتزي، RNA كل از برگ هاي تيمارهاي مختلف استخراج شد. ژن  هدف پس از ساخت cDNA با استفاده از RTPCR به صورت نيمه كمي بررسي شد. همچنين مقدار فعاليت آنزيم پراكسيداز  با روش Chance و پرولين نيز با روش Bates تحت تنش خشكي مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور، آزمايشي به‏صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي در سه تيمار شاهد، خشكي و سيليكون –خشكي (2ميلي مولار سيليكات سديم/ كيلوگرم خاك) با سه تكرار در گلخانه اجرا شد. نتايج: كاربرد سيليكون در هر دو لاين، ميزان پروتئين محلول كل و رنگدانه هاي فتوسنتزي را تحت شرايط تنش خشكي افزايش داد.  آناليز نيمه كمي RTPCR اختلاف معني داري را بين تيمارها نشان داد. بيشترين ميزان بيان ژن پراكسيداز در تيمار سيليكونخشكي مشاهده شد. افزايش فعاليت آنزيم هاي ضد اكسنده و بررسي الگوي باندي اين آنزيم ها بر روي ژل آكريل آميد نشان داد كه شدت باندها در تيمار سيليكون بيشتر بود. ميزان پرولين در شرايط تنش در مقايسه با تيمار شاهد افزايش يافت و با كاربرد سيليكون افزايش بيشتري مشاهده شد. نتيجه گيري: سيليكون به تاثير كاهش خسارت اكسيداتيو ناشي از گونه هاي فعال اكسيژن كمك مي كند و با افزايش در فعاليت آنزيم هاي ضداكسنده، موجب حفاظت گياه در برابر تنش هاي محيطي مي شود.