اثر انجماد شيشه اي روي ميزان بلوغ و فراساختار اووسيت‏هاي بالغ شده انساني در محيط آزمايشگاه

هدف: هدف از اين مطالعه ارزيابي احتمالي اثرات انجماد شيشه‏اي روي ميزان بلوغ و فراساختار اووسيتهاي بالغ شده انساني در محيط آزمايشگاه است. مواد و روش‏ها   : در اين مطالعه از 292 تخمك نابالغ مرحله وزيكول زاينده  و متافاز I به‏دست آمده از بيماران نابارور استفاده شد. تخمك‏ها به دو گروه تقسيم شدند: 1 تخمك‏هاي نابالغ مرحله وزيكول زاينده  (تعداد=145) 2 تخمك‏هاي نابالغ مرحله متافازI (تعداد=147). تخمك‏ها ابتدا منجمد شده و سپس ذوب و بالغ شدند. به‏علاوه از 10 عدد تخمك بالغ شده به‏صورت In vivoبه‏عنوان كنترل استفاده شد. محيط بلوغ شامل Ham’s F10 به همراه FSH و LH و مايع فوليكولي بود. بعد از 36 ساعت تخمك‏ها از لحاظ بلوغ و فراساختار مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج : ميزان زنده ماندن و دژنراسيون تخمك‏ها در گروه متافاز I نسبت به گروه وزيكول زاينده  كاهش معني‏داري داشت. اما ميزان بلوغ تخمك‏ها بين دو گروه تفات معني‏داري نداشت (06/0 p). به‏علاوه ميزان توقف بلوغ تخمك‏ها بين دو گروه به‏طور معني‏داري بالاتر بود. از نظر فراساختاري تعداد گرانول‏هاي قشري در هر دو گروه  به‏طور قابل ملاحظه اي كاهش يافت. همچنين واكوئل و تجمعات كوچكي از ميتوكندري و شبكه اندوپلاسميك صاف درون سيتوپلاسم اووسيت‏ها ديده شد. نتيجه گيري : فرآيندهاي انجماد و ذوب منجر به تغييرات فراساختاري در نواحي خاصي از اووسيت مي‏شوند و احتمالا كاهش توانايي بلوغ اووسيت‏هاي منجمد شده مي‏تواند مربوط به اين تغييرات باشد.