پيشگيري اجتماعي از جرايم و تخلفات رانندگي در نهاد بيمۀ شخص ثالث (با محوريت قانون بيمۀ اجباري خسارات واردشده به شخص ثالث در اثر حوادث ناشي از وسايل نقليه مصوب 1395)

Social prevention of driving crimes and violations in a third party insurance institution (Based on the law of compulsory insurance for losses incurred by third parties Due to accidents caused by vehicles approved in the year 1395)

امروزه هر چه بيشتر شاهد تعامل بين آموزه ­هاي جرم­ شناختي و حوزه­ هاي مختلف علوم جنايي هستيم كه در قوانين جديد نمود پيدا كرده است. ازجملۀ اين­ها، قانون بيمۀ اجباري خسارات وارده به اشخاص ثالث در اثر حوادث ناشي از وسايل نقليۀ مصوب سال 1395 است كه قانون­گذار، گام­هايي به‌سوي پذيرش و عملياتي‌كردن آموزه ­هاي جرم ­شناختي پيش گيرانه، هرچند به‌صورت متزلزل برداشته است. هدف اين نوشتار، بررسي رويكرد پيش گيري اجتماعي از جرايم و تخلفات رانندگي در پرتوي نهاد بيمۀ شخص ثالث است. در اين راستا تلاش مي­شود مباني و جلوه ­هاي قانوني آن مورد تحليل قرار گيرد. در واقع، سؤال اصلي پژوهش اين است كه نهاد بيمۀ شخص ثالث از چه طريق مي­تواند داراي رويكرد پيش گيرانه‌اي از جرم باشد؟ يافته­ هاي پژوهش حاكي از آن است كه ازجمله مباني تعامل بين اين نهاد و پيش گيري اجتماعي از جرم مي‌توان به تعاون و همياري اجتماعي، توزيع ضرر در جامعه و مشاركت جامعۀ مدني در پيشگيري از جرم اشاره نمود. گونه­ هاي اين نوع پيش گيري نيز عبارتند از پيشگيري از طريق فرهنگ­ سازي، توسعه يا تحديد حمايت­هاي اجتماعي و قانوني از بيمه­ گذار و استمداد از ظرفيت جامعۀ محلي. تحليل گفتمان قانون­گذار در اين حوزه، بيانگر ظهور رهيافت­ هاي نويني در راستاي پيش­گيري از جرايم و تخلفات رانندگي است.

Today, we see more and more of the interaction between criminological teachings and the various areas of criminal science found in new laws. Of these, Of these, the Compulsory Insurance Act provides for damages to third parties for accidents caused by vehicles approved in the year 1395, when the legislator has taken steps to adopt and operate preventive criminological teachings, albeit shakily. The purpose of this paper is to examine the social prevention approach of driving crimes and violations in the light of a third-party insurance institution. In this regard, efforts are being made to analyze its legal principles and effects. Indeed, the main question of the research is how can a third-party insurance institution have a proactive approach to crime? Findings of the research indicate that the basis for interaction between this institution and social prevention of crime can be social co-operation, distribution of disadvantages in society and participation of civil society in crime prevention. The types of prevention include the prevention by culture, the development or limitation of social and legal protection of the insurer and the utilization of the capacity of the local community. The analysis of the legislature's discourse in this area reflects the emergence of new approaches to prevent driving crimes and violations.