اثربخشي آموزش هوش هيجاني بر رفتارهاي جامعه‌پسند دانش‌آموزان (كمك‌كردن، همكاري و سهيم‌شدن)

The Effect Of Teaching Emotional Intelligence On Prosocial Behavior In Students (Helping, Cooperation an‎d Sharing)

در سال‌هاي اخير ظهور روان‌شناسي مثبت‌ نگر بستر مناسبي براي پرداختن به موضوعات اخلاقي و از جمله رفتارهاي جامعه‌پسند فراهم آورده است. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش هوش هيجاني بر رفتار جامعه‌پسند دانش‌آموزان دختر بود. از ميان طيف گسترده رفتارهاي جامعه‌پسند سه رفتار كمك‌كردن، همكاري و سهيم‌شدن در نظر گرفته شد و اثر هوش هيجاني بر آن مورد بررسي قرار گرفت. روش پژوهش از نوع نيمه‌ تجربي پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه اين پژوهش تمامي دانش‌آموزان دختر مقطع ششم دبستان بودند كه 30 نفر از آنها به روش نمونه‌گيري در دسترس براي شركت در پژوهش انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارده شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه رفتار جامعه‌پسند براي كودكان استفاده شد. آموزش هوش هيجاني به مدت 6 جلسه 90 دقيقه‌اي اجرا گرديد. پس از اتمام برنامه آموزشي از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه آموزش هوش هيجاني با كنترل اثر پيش‌آزمون، به افزايش رفتارهاي جامعه‌پسند از جمله كمك‌كردن، همكاري و سهيم شدن در گروه آزمايش منجر شده است. اين امر بيانگر اهميت درك و شناخت هيجانات خود، ديگران و توانايي واكنش مناسب به آنها در بروز رفتارهاي اخلاقي است.

The aim of the present study was to examine the validity and reliability of preliminary learning style scale based on Silver, Hanson & and Strong’s model. Participants of this study were the students of Payame-Noor University of Tabriz during the academic year of 1392-1393, from whom 377 were selected through stratified random sampling selection. Data collection tool is was learning style questionnaire with 32 items in the Likert-scale format based on learning style questionnaire of Silver, Hanson & and Strong’s model. Silver, Hanson & and Strong’s learning style model (1980) had 25 horizontal rows and 4 vertical rows in which four behavior describers have been mentioned. Confirmatory factor analysis was used to survey factorial validity of the questionnaire. Indices of fit goodness in this research were AGFI = 0.86, GFI = 0.90, RMESA = 0.9, x2 = 556.72. These results suggested that questionnaire structure had an acceptable fitness with the data and confirmed all of the fit goodness indices of the mode and indicated the optimal fitness of the questionnaire. The reliability of the questionnaire was attested using Cronbach's alpha (0.74) Given the results of this study it can be stated that the developed learning style questionnaire can be a reliable and valid instrument in assessing the learning styles