بررسي تأثير مواد اصلاح كننده بر ميزان تبخير و رطوبت خاك در شرايط گلخانه

يكي از راه هاي كنترل و كاهش تبخير از خاك، استفاده از مواد اصلاح‌ كننده مي باشد. هدف از اين پژوهش، ارزيابي اثر اصلاح كننده ها بر ميزان تبخير از خاك بود. اين پژوهش در دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد به‌ صورت فاكتوريل بر پايه ي طرح بلوك هاي كامل تصادفي با ۳ تكرار انجام شد. تيمارهاي اعمال ‌شده شامل مواد اصلاحي (سوپر جاذب بلور آب، ورمي كمپوست و بقاياي جو) در چهار سطح (صفر، 0.01، 0.03 و 0.05 درصد) به خاك لوم در گلدان هايي به وزن پنج كيلوگرم ريخته شدند. با افزودن آب در مدت 4 ماه، رطوبت خاك در حد ظرفيت زراعي ثابت نگه داري شد. سپس مقدار تبخير در ارديبهشت و مرداد 1394 در هر گلدان به صورت وزني اندازه گيري شد. نتايج نشان داد بين تيمارهاي مورد استفاده اختلاف معني‌داري در ميزان تبخير وجود نداشت، اما پس از پايان اندازه گيري تبخير و توقف آن در هر دو ماه، سوپر جاذب كم ترين مقدار تبخير و هدر رفت آب و بيش ترين مقدار رطوبت باقي‌مانده در خاك را دارا بود. هم چنين افزودن اصلاح كننده هاي آلي باعث افزايش ميزان MWD در خاك شدند. با توجه به عدم تفاوت معني دار در ميزان تبخير و هزينه زياد تهيه اين مواد، كاربرد بقاياي جو و ورمي كمپوست براي كنترل ميزان تبخير توصيه مي شود.