مدل‌سازي واكنش گياه برنج رقم هاشمي به تغييرات شوري آب آبياري در طول دوره رشد

افزايش جمعيت و كاهش منابع آب منجر به كاهش روز افزون ذخاير آب و نهايتاً كاهش سهم بخش كشاورزي شده است لذا محققين در شرايط كنوني ناگزير به يافتن راه‌حل‌هاي نو براي استفاده از آب با كيفيت پايين در كشاورزي شده اند. اين پژوهش به‌منظور بررسي امكان كاربرد آب شور در كشت برنج هاشمي، تخمين عملكرد برنج با استفاده از تابع توليد و يافتن بهترين زمان كاربرد اين آب‌ها، در سال 1389 در موسسه تحقيقات برنج به اجرا درآمد. طرح به‌صورت كشت گلداني زير سايه بان متحرك با آرايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي به‌صورت 4 سطح شوري آب آبياري 2، 4، 6 و 8 دسي زيمنس بر متر و مراحل مختلف رشد نظير پنجه‌زني، تشكيل خوشه، ظهور خوشه و رسيدگي به‌كاربرده شد. شوري‌ها با استفاده از سولفات كلسيم (CaSO4  ) و سنگ نمك معدني خالص با نسبت (2:1) تهيه شد. نتايج نشان داد كه تأثير سطوح مختلف شوري و هم چنين مراحل مختلف رشد بر عملكرد دانه در سطح يك درصد معني دار بود. سطوح شوري اعمال‌شده منجر به كاهش عملكرد، به ترتيب 21، 25، 37 و 47 درصد شد. مرحله تشكيل خوشه و دوره پنجه‌زني با عملكرد معادل 1.92 و 2.41 تن در هكتار حساس‌ترين مرحله به شوري بودند. بين ميزان عملكرد و صفات وزن خوشه، وزن هزار دانه و طول خوشه همبستگي مثبت ولي با صفت درصد پوكي همبستگي منفي وجود داشت. بر اساس نتايج به نظر مي‌رسد با استفاده از صفات وزن خوشه، درصد پوكي و تعداد پنجه مي‌توان معادله عملكرد برنج را تحت شرايط شوري در دوره‌هاي مختلف رشد پيش‌بيني نمود.