ارزيابي معادله‌هاي تجربي برآورد تبخيرتعرق پتانسيل براي اقليم‌هاي خشك و نيمه‌خشك استان فارس

برآورد درست تبخيرتعرق پتانسيل براي برنامه ريزي نياز آبي گياهان در بوم سامانه هاي طبيعي و كشاورزي و گزينش يك روش مناسب از اهميت فراواني برخوردار است. بنابراين هدف اين پژوهش به گزيني روش برآورد تبخيرتعرق پتانسيل در اقليم هاي خشك و نيمه خشك استان فارس است. براي اين منظور از معادله فائو پنمنمانتيت به عنوان روش معيار استفاده و سپس كارايي و توان برآورد روش هاي تجربي (هارگريوزساماني، جنسنهيز، مك كينگ، تورنت وايت، تورك و بلانيكريدل) نسبت به آن در دو ايستگاه شيراز و لار بررسي شد. پس از گزينش بهترين روش تجربي براي برآورد تبخيرتعرق پتانسيل، مقدار تبخيرتعرق ماهانه همه ايستگاه هايِ برگزيده برآورد شد. سرانجام پراكنش مكاني تبخيرتعرق برآورد شده استان تعيين شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه در ميان روش هاي تجربي، روش هارگريوزساماني، با هم بستگي (r ≥0.96 ) و هم خواني بالا با داده هاي برآوردي معادله فائو پنمنمانتيت، در هر دو اقليم خشك و نيمه خشك، به عنوان روشِ تجربي مناسب شناخته شد. نقشه پراكنش مكاني تبخيرتعرق پتانسيل نمايش گر آن است كه توان تبخيركنندگي هوا از جنوب و جنوب شرقي استان به سوي شمالي و شمال شرقي كاهش مي يابد، و اين توان در فصل هاي گرم بسيار بيش تر از فصل هاي خنك است