تغييرات ويژگي‌هاي كيفي سير سفيد همدان در زمان‌هاي قطع و سطوح مختلف آبياري در مدت نگهداري و رابطه آن با كارايي مصرف آب

پژوهش حاضر به صورت طرح كرت هاي خرد شده در قالب بلوك هاي كامل تصادفي به مدت سه سال در همدان اجرا شد كه در آن مقادير مختلف آب آبياري به عنوان عامل اصلي (در سطوح 75، 100 و 125 درصد نياز آبي) و زمان‌هاي قطع آبياري به عنوان كرت فرعي (زمان رايج قطع آبياري در منطقه، يك هفته قبل و يك هفته بعد از زمان معمول منطقه) در 3 تكرار به اجرا درآمد. 20 روز پس از قطع آبياري هر تيمار، سوخ‌ها برداشت شد و اثر سطوح مختلف و زمان هاي قطع آبياري بر برخي عوامل كيفي و عمر انباري سير در مدت شش ماه نگهداري، اندازه‌گيري و رابطه عوامل رنگ، درصد فساد و افت وزني سوخ هاي سير در انتهاي مدت انبارداري با كارايي مصرف آب تعيين ‌شد. نتايج نشان داد در طول مدت نگهداري در انبار، مقادير پيرووات، تغييرات رنگ، افت وزني و فساد، افزايش معني دار و درصد رطوبت سيرچه ها كاهش معني داري داشت. تاخير در قطع آبياري سبب افت تركيب هاي عطر و طعم دهنده و نيز افزايش افت وزني و فساد سوخ هاي سير در مدت نگهداري در انبار شد. تغييرات رنگ در قطع هاي ديرتر آبياري كاهش يافت ولي اين كاهش معني دار نبود. مقادير آب آبياري اثر معني داري بر عوامل كيفي سوخ هاي سير نشان نداد. با افزايش كارايي مصرف آب، كاهش در مقادير افت وزني، فساد و تغييرات رنگ سوخ هاي سير مشاهده شد. در نتيجه، آبياري 75 درصد نياز آبي با بالاترين كارايي مصرف آب و تاريخ قطع يك هفته زودتر از زمان رايج منطقه مناسب تشخيص داده شد.