برآورد رطوبت سطحي خاك از تصاوير ماهواره‌اي با استفاده از نمايه‌هاي پوشش گياهي و گرمايي (پژوهشي موردي: گنبدكاوس)

سنجش رطوبت خاك در پهنه گسترده هزينه بر و گاهي نشدني است. يكي از روش هاي نوين، سنجش از دور است كه امكان برآورد رطوبت سطحي خاك را در پهنه اي گسترده فراهم مي سازد. ازاين رو، هدف از اين پژوهش بررسي امكان برآورد رطوبت لايه سطحي خاك با استفاده از تصاوير ماهواره اي سنجنده موديس و مقايسه آن با داده هاي زميني است. براي اين كار، در بازه زماني مهر 1392 تا خرداد 1394، در شهرستان گنبدكاووس نمايه هاي گياهي و گرمايي استخراج و با داده هاي زميني واسنجي شدند. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه همبستگي معني دار ولي ضعيفي بين نمايه هاي گياهي NDVI، NMDI و رطوبت خاك وجود دارد (0.62 = R)، درحالي كه همبستگي منفي و بسيار معني داري (0.89 =R ؛0.01 ≥p) براي نمايه LST و هم چنين دماي باندهاي گرمايي 31 و 32 سنجنده با رطوبت خاك ديده شد. نمايه «دماخشكي گياهي» (TVDI) نيز با رطوبت همبستگي منفي و بسيار معني داري (0.90 =R ؛0.01≥p) داشت. هم چنين همبستگي خطي و نمايي معني داري ميان «نمايه خيسي خاك» (SWI) و رطوبت خاك به دست آمد. از يافته هاي اين پژوهش نتيجه گيري مي شود كه در مقايسه با نمايه هاي گياهي، از مدل هاي گرمايي و تركيبي سنجش از دور مي توان رطوبت سطحي خاك را با دقت بيش تري برآورد كرد.