اندازهگيري و شبيهسازي حركت آب در خاك و جذب آب توسط ريشه در آبياري جويچه اي يك در ميان

از آن جا كه پايش مستقيم و داده برداري در مزرعه هزينه بر و در همه مزارع قابل اجرا نيست بهره گيري از مدل هاي رياضي ضروري به نظر مي رسد. در اين تحقيق به بررسي نحوه توزيع رطوبت و جذب ريشه در روش هاي آبياري جويچه اي معمولي (EFI)، يك درميان متغير (AFI) و يك درميان ثابت (FFI) و همچنين واسنجي و اعتبارسنجي مدل HYDRUS2D به منظور بررسي كاربردي بودن آن در روش هاي فوق پرداخته شد. داده هاي ميداني در فصل كشت و در سه روش فوق تحت كشت گياه ذرت جمع آوري شد. براي فهم بهتر رفتار مدل نتايج بدست آمده در دو سناريو ارزيابي گرديد. در سناريو اول، مدل فقط با استفاده از داده هاي آبياري معمولي و در سناريو دوم، براي هر يك از روش هاي آبياري به صورت مستقل واسنجي (33 درصد داده ها) و اعتبارسنجي (67 درصد داده ها) شد. تخمين پارامترها بر اساس خصوصيات خاك از پايگاه داده Rosetta صورت گرفت و در مرحله بعد توسط روش حل معكوس در HYDRUS2D بهينه شدند. براي مدل مذكور نتايج توسط شاخص هاي R2، nRMSE، EF و CRM با هم مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج اندازه گيري نشان داد كه با توجه به نصف شدن مقدار آب آبياري جذب ريشه در AFI تفاوت معني داري با EFI نداشت و بيش ترين مقدار جذب در عمق 30 سانتي متري مشاهده گرديد. مقدار R2 در بازه 0.72 تا 0.89 و nRMSE در بين 0.046 و 0.078 مشاهده شد. بر اساس مقادير nRMSE توانايي شبيه سازي در رده عالي قرار گرفت. همچنين نتايج نشان داد كه با واسنجي مدل توسط داده هاي اوليه به صورت جداگانه براي هر روش آبياري باعث افزايش دقت مدل مي شود.