تحليل آزمايشگاهي اثرمتقابل جريان يك‌سويه و باله بر مكانيزم خوددفني خطوط لوله

جهت تحريك خوددفني مصنوعي لوله با هدف تأمين شرايط ايمن براي خطوط لوله انتقال در بستر فرسايش پذير مي‌توان از صفحه نصب شده در بالاي خط لوله به نام اسپويلر يا باله استفاده كرد. بررسي عملكرد اسپويلر نصب شده بر روي لوله با قابليت جابجايي طبيعي مي تواند تفاوت عمده اي با تحقيقات قبلي داشته باشد. در اين پژوهش آزمايشگاهي به بررسي پارامتر‌هاي موثر بر فرآيند خوددفني لوله پرداخته شد. رابطه‌اي جهت برآورد عمق خوددفني در حالت نشست طبيعي لوله پيشنهاد شد و مشخص گرديد جابجايي لوله عمق آبشستگي را تا 54 درصد نسبت به لوله متصل به فلوم كاهش مي دهد. با تغيير ارتفاع اسپويلر(S) بر روي لوله اين نتيجه حاصل گرديد كه بيش ترين مقدار خوددفني براي نسبت S=D(D قطر لوله) بوده و ميزان آن در بستر ريزدانه معادل70 درصد قطر لوله و براي بستر درشت دانه اين مقدار 67 درصد قطر لوله است. طول گسترش گردابه‌هاي دنباله‌اي در لوله با نشست طبيعي نسبت به لوله ثابت بيش تر بوده و با نصب اسپويلر و ازدياد ارتفاع آن افزايش مي‌يابد. بيش ترين افزايش طول گسترش گردابه‌هاي دنباله‌اي در اسپويلر به ارتفاع معادل قطر لوله مي‌باشد. بيش ترين ميزان دفن‌شدگي نيز در زاويه نصب صفر درجه اسپويلر نسبت به محور قايم لوله اتفاق افتاد.