بررسي استفاده از شاخص‌هاي پوشش گياهي مبتني بر تصاوير ماهواره‌اي در ارزيابي وضعيت خشك‌سالي كشاورزي (مطالعه موردي: استان خراسان‌شمالي)

خشك سالي پديده اي تدريجي، گسترده و در مقياس وسيع ويرانگر است. گستردگي مكاني و طولاني مدت بودن اين پديده، بررسي توزيع مكاني و زماني آن را نسبت به وقايعي مانند سيل با اهميت تر مي كند. در پژوهش پيش رو سعي بر اين است تا شرايط خشك سالي استان خراسان شمالي با مطالعه نتايج شاخص هاي پوشش گياهي NDVI، EVI و شاخص رطوبت گياه و خاك NDWI در دو سال خشك (1380-1379) و نرمال (1386-1385) مورد مطالعه قرار گيرد. به منظور برآورد شاخص هاي مذكور از تصاوير ماهواره اي سطح 3 سنجنده موديس مستقر بر روي ماهواره ترا استفاده شد. نتايج همبستگي شاخص ها با 7 الگوي مختلف بارش تجمعي نشان داد كه در ميان سه شاخص استفاده شده، شاخص NDVI در منطقه مورد مطالعه با مقادير همبستگي معني دار بيش تر با الگوهاي بارش تجمعي، بهتر از دو شاخص ديگر عمل كرده است. با توجه به تصحيحات اتمسفري اعمال شده بر روي تصاوير، برخلاف انتظار شاخص EVI نسبت به NDVI همبستگي به نسبت كم تري با مقادير بارش از خود نشان داد. شاخص NDWI نيز با مقدار همبستگي معني دار كم تر با الگوهاي بارش تجمعي، با اختلاف زيادي در جايگاه سوم قرار گرفت. همچنين نتايج نشان داد ميزان همبستگي شاخص ها با بارش هاي تجمعي 30 روز الي 90 روز طي فصل رشد در استان خراسان شمالي، بيش تر مي باشد.