بهينه‌سازي برنامه‌ريزي آبياري در واحد‌هاي زراعي شبكه‌‌ آبياري و زهكشي شهيد چمران اهواز

بزرگ ترين مصرف كننده‌ي آب در جهان، بخش كشاورزي است. در نتيجه بهينه‌سازي مصرف آب كشاورزي از اهميت فراواني برخوردار است. در اين پژوهش، بهينه‌سازي برنامه‌ريزي آبياري در واحد‌هاي زراعي تحت پوشش يك كانال درجه‌ي سه در شبكه آبياري و زهكشي با استفاده از مدل AquaCropو بهينه‌سازي چند هدفه در مدل الگوريتم ژنتيك انجام گرفت. بدين منظور دو نوع برنامه‌ريزي آبياري عمق ثابت- دور ثابت و عمق متغير- دور متغير متناسب با دو نوع بافت خاك (سبك و سنگين) در واحد‌هاي زراعي تحت مطالعه، براي محصول ذرت دانه‌اي (گياه پرمصرف الگوي كشت) بررسي شده و حالت بهينه براي دو برنامه‌‌ريزي پيشنهاد گرديد. توابع هدف در نظر گرفته شده در مدل بهينه‌سازيدر خاك با بافت سبك عبارت از بهره‌وري آب، كسر آبشويي، عملكرد و تعداد نوبت آبياري و در خاك با بافت سنگين، بهره‌وري آب، شوري عصاره اشباع خاك، عملكرد و تعداد نوبت آبياري بود. نتايج حاصل از بهينه‌سازي،نشان دهنده كاهش تقريباً 50 درصد در مصرف آب،‌‌افزايش 94 درصد در مقدار بهره‌وري آب، كاهش 62 درصد در كسر آبشويي و كاهش سه نوبت آبياري در برنامه‌ي عمق ثابت- دور ثابت و كاهش 50 درصد در مصرف آب، افزايش111 درصد در مقدار بهره‌وري آب، كاهش 66 درصد در كسر آبشويي و كاهش سه نوبت آبياري در برنامه‌ي عمق متغير- دور متغير در خاك سبك، نسبت به برنامه پيشنهادي موجود مي‌باشد. براي خاك با بافت سنگين نيز نتايج نشان دهنده كاهش 35 درصد در مصرف آب، افزايش 63 درصد در مقدار بهره‌وري آب، كاهش 52 درصد در كسر آبشويي و كاهش يك نوبت آبياري در برنامه‌ي عمق ثابت- دور ثابت و كاهش 35 درصد در مصرف آب، افزايش70 درصد در بهره‌وري آب، افزايش11 درصد در عملكرد محصول و كاهش يك نوبت آبياري در برنامه‌ي عمق متغير- دور متغيرنسبت به برنامه پيشنهادي است.