مقايسه كارايي بيوچار و ورمي كمپوست باگاس نيشكر در حذف نيترات از آب هاي آلوده و تعيين شرايط بهينه فرايند جذب

وجود نيترات در منابع آبي يكي از مهم ترين نگراني هاي جهاني محسـوب مي شود، بنابراين استفاده از جاذب هاي ارزان قيمت همچون بيوچار و ورمي كمپوست به عنوان راهكاري در جهت حفاظت محيط زيست و مديريت بقاياي گياهي از اهميت زيادي برخوردار است. اين پژوهش با هدف مقايسه كارايي بيوچار و ورمي كمپوست باگاس نيشكر در كاهش نيترات از آب هاي آلوده و بهينه سازي فرايند حذف انجام شد. پس از تهيه بيوچار و ورمي-كمپوست باگاس نيشكر و تعيين خصوصيات مختلف آن ها، اثر تغيير پارامتر هاي اسيديته اوليه محلول (2 تا 11)، مقدار جاذب (1 تا 10 گرم بر ليتر)، دماي محلول (10، 22 و 30 درجه سلسيوس)، وجود يون هاي رقيب (فسفات، سولفات، كربنات و كلر) و زمان تماس (0 تا 180 دقيقه) بر فرايند جذب مورد بررسي قرار گرفت. سپس مدل هاي مختلف سينتيك و ايزوترم جذب به داده هاي آزمايشگاهي برازش داده شدند. نتايج نشان داد كه اسيديته بهينه (نهايي) محلول براي حذف نيترات توسط بيوچار و ورمي كمپوست باگاس نيشكر به ترتيب برابر 64/4 و 78/3 بود و مقدار بهينه جاذب برابر 2 گرم بر ليتر به دست آمد. از ميان آنيون هاي رقيب، كربنات و كلر به ترتيب بيش ترين و كم ترين تأثير را بر كاهش حذف نيترات داشتند و افزايش دما موجب افزايش كارايي حذف نيترات گرديد. هم چنين زمان تعادل حذف نيترات توسط بيوچار 60 دقيقه و توسط ورمي كمپوست 120 دقيقه بود. حذف بيش تر نيترات در شرايط بهينه توسط بيوچار (7/73 درصد) نسبت به ورمي كمپوست (48 درصد) ناشي از سطح ويژه، مقدار كربن و ظرفيت تبادل آنيوني بالاتر بيوچار نسبت به ورمي كمپوست بود. از بين مدل هاي سينتيك و ايزوترم، مدل سينتيك هو و همكاران و ايزوترم لانگموير بهترين برازش را بر داده هاي آزمايشگاهي داشتند.