بهينه سازي تخصيص و برنامه ريزي تحويل آب در شبكه هاي آبياري

مطالعه حاضر تخصيص و توزيع بهينه آب در بخش هاي مختلف شبكه هاي آبياري يعني در سطح واحدهاي زراعي و در سطح كانال هاي توزيع را مد نظر قرار مي دهد كه هدف آن بيشينه كردن سودمندي شبكه است. براي اين منظور سه زيرمدل براي تخصيص بهينه آب بين محصولات مختلف، توزيع بهينه آب در طي دوره رشد هر محصول و تحويل بهينه آب بين انشعابات كانال ها تهيه و مورد استفاده قرار گرفت. مدل هاي تهيه شده بر روي كانال توزيع K منشعب از كانال A از شبكه آبياري مغان به كار گرفته شد و با هدف بيشينه نمودن سود كل، تخصيص آب بين محصولات مختلف، توزيع آن در طول دوره رشد هر يك از آن ها و عوامل تحويل آب براي اين كانال به صورت بهينه تعيين گرديد. سه سناريوي مختلف مقدار آب، شامل شرايط نرمال، 25 و 50 درصد كمبود آب در فرآيند مدل سازي مورد توجه قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد كه علي رغم كاهش سود كل در سناريوهاي 25 و 50 درصد كمبود آب نسبت به شرايط نرمال، بهره وري مصرف آب به ترتيب به ميزان 24 و 40 درصد افزايش يافته است. دبي حداكثر ورودي به كانال توزيع در سناريوي بدون كمبود آب 640 ليتر بر ثانيه و در دو سناريوي ديگر به ترتيب 590 و 360 ليتر بر ثانيه بوده است كه نشان مي دهد 8 و 44 درصد دبي كم تري نسبت به شرايط نرمال، وارد كانال شده و بنابراين موجب كاهش تلفات نشت و تبخير از كانال مي گردد.