اولويت بندي مناطق توليدي گندم آبي و ديم در ايران بر مبناي شاخص‌هاي مزيت توليدي

با توجه به اهميت منطقه‌بندي استان هاي كشور براي توليد هدفمند محصولات كشاورزي، هدف اين تحقيق، گروه بندي استان هاي توليدكننده گندم ديم و آبي براساس شاخص‌هاي مزيت فيزيكي و نوسان آن طي دوره 92-1362 با استفاده از روش تاكسونومي بود. نتايج نشان داد كه در مجموع طي دوره 30 ساله، استان كرمانشاه با لحاظ شاخص هاي مزيت مقياس و كارايي و نوسان اين شاخص ها، حائز مناسب ترين اولويت در توليد گندم آبي بود و استان‌هاي كهگيلويه و بويراحمد، مركزي، لرستان، گلستان، خراسان شمالي و ايلام در گروه دوم قرار گرفتند. استان هاي مازندران و به‌ويژه گيلان در توليد گندم آبي در گروه و اولويت آخر دسته بندي شدند. در خصوص گندم ديم، استان‌هاي كردستان، خراسان ‌رضوي، آذربايجان‌غربي، كرمانشاه، همدان و زنجان حائز مناسب‌ترين اولويت بودند و استان هاي گيلان، مركزي، سيستان و بلوچستان و خوزستان در گروه آخر اولويت توليد گندم ديم قرار گرفتند. درنهايت، نقشه الگويي مزيت توليد گندم به عنوان معياري براي تخصيص حمايت ها و سياست‌گذاري در آينده ارائه شد.