برآورد ارزش‌افزوده بالقوه زيربخش‌هاي كشاورزي ايران (مقايسه رهيافت‌هاي نوين و مرسوم)

برآورد ارزش افزوده بالقوه زيربخش‌هاي كشاورزي و شكاف آن با مقادير بالفعل، نقش مهمي در تنظيم سياست‌هاي مرتبط با رشد بخش ايفا مي‌كند. هدف اصلي در اين مقاله تخمين ارزش افزوده بالقوه زيربخش‌هاي كشاورزي ايران بوده است. به اين منظور از فيلترهاي هودريك پرسكات، باكستر كينگ و كريستيانو فيتز جرالد و آمار سالانه براي دوره زماني 1370 الي 1393 استفاده شد. پس از برآورد ارزش افزوده بالقوه و محاسبه شكاف آن با مقادير بالفعل، به بررسي اثر مقدار توليد، قيمت، تسهيلات و يارانه بر شكاف ارزش افزوده در زيربخش‌ها پرداخته شد. نتايج نشان داد كه ارزش افزوده بالقوه در دوره زماني مورد بررسي اختلاف فاحشي با مقدار بالفعل دارد و در اكثر مواقع بيشتر از آن است. اين امر نشان‌دهنده ظرفيت‌هاي بلااستفاده بخش كشاورزي است. نتايج حاصل از تحليل‌هاي رگرسيوني نيز نشان داد كه در زيربخش‌هاي دامپروري و شيلات ميزان توليد اثر معني دار و مثبتي بر شكاف دارد. در پايان، توجه بيشتر به تأمين  زيرساخت‌ها و اعتبارات مورد نياز جهت استفاده از ظرفيت‌هاي بالقوه زيربخش‌هاي مختلف پيشنهاد شد.