موانع آموزش و برقراري ارتباط با بيمار از ديد پرستاران بيمارستانهاي شهر جيرفت در سال 1394 ‌

مقدمه: ارتباط آموزشي موثر ،اولين گام براي آموزش بيماران است. بهبود ارتباط موثر با بيمار باعث توانمندشدن پرستاردر به دست آوردن اطلاعات و شناسايي مشكلات بيمار خواهد بود مطالعه حاضر با هدف تعيين همبستگي موانع آموزش و برقراري ارتبا ط با بيمار از ديد پرستاران بيمارستا ن هاي شهرجيرفت درسال1394 انجام شد. روش: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 200 پرستار شاغل در بيمارستان هاي شهر جيرفت به صورت تمام شماري سرشماري در سال 1394 وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين تحقيق دو پرسشنامه كه يكي با 27 گزينه در ارتباط با موانع آموزش به بيمار و ديگري با 30 گزينه مربوط به موانع برقراري ارتباط موثر پرستار بيمار بوده است.روايي هر دو ابزار با استفاده از روايي محتوا و استناد به منابع معتبر و كسب نظرات از اساتيد صاحب نظر تعيين شد. همچنين پايايي پرسشنامه ها با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ به ترتيب 86/0=r و 78/0=r تعيين گرديد يافته ها: بر اساس نتايج ، ويژگيهاي شغلي با ميانگين و انحراف معيار نمره 628/0±896/ 3 ، مهمترين مانع ارتباطي با بيمار بود. همچنين عوامل محيطي با ميانگين و انحراف معيار نمره 543/0 ±36/ 4 ، مهمترين عامل از موانع آموزشي شناسايي گرديد. اگرچه با افزايش موانع آموزشي، موانع ارتباط با بيمار نيز افزايش يافت، ولي رابطه معني دار بين دو گروه از موانع آموزشي و موانع مشاهد نگرديد (05/0 p). نتيجه گيري : با توجه به نتايج، از مهمترين موانع و چالشهاي اصلي در برقراري ارتباط آموزشي ، مي توان ويژگيهاي شغلي محيطي را نام برد. پيشنهاد مي گردد مديران و برنامه ريزان باليني با تمركز بر كاهش موانع بر جلب مشاركت بيشتر پرستاران وتسهيل شرايط لازم براي آموزش بيماران اقدام نمايند.