بررسي اثر بخشي مدل همكار آموزشي برمهارت باليني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي بوشهر

مقدمه: آموزش باليني يكي از اجزاي اصلي برنامه هاي دانشجويان پرستاري است. عدم كسب مهارت هاي باليني لازم درزمان تحصيل ارائه خدمات پرستاري با كيفيت را در آينده شغلي دانشجويان پرستاري با مشكل مواجه مي نمايد. نظر به اينكه مدل همكار آموزشي به عنوان يك الگوي آموزش باليني شناخته شده مي باشد؛ اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي مدل همكار آموزشي برمهارت باليني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي انجام شده است. روش مطالعه: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي شاهد دار است. چهل و پنج دانشجوي ترم 5 پرستاري به صورت سرشماري تحت دو شيوه آموزش باليني متفاوت در بيمارستان شهداي خليج فارس بوشهر در سال 1394 مورد مداخله قرار گرفتند. چهل و پنج دانشجوي پرستاري با تخصيص تصادفي ساده به دوگروه كنترل(22نفر) وآزمون(23نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از مداخله مهارت هاي باليني دانشجويان با استفاده از ابزار محقق ساخته كه روايي و پايايي آن بررسي گرديد انجام پذيرفت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، از روشهاي آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون مجذور كاي دو، تست دقيق فيشر، من ويتني يو، واريانس يك طرفه و آزمون t و با استفاده از نرم افزارspss.ver18 انجام شد. يافته ها: بين دو گروه آزمون وكنترل از نظر مهارت هاي باليني در حيطه هاي وظايف پرستار سيركولر، وظايف پرستار اتاق بهبودي، و رعايت كنترل عفونت و استريلزاسيون اختلاف معناداري وجود داشت (p 0/05). بين دو گروه كنترل وآزمون از نظر مهارت هاي باليني وظايف پرستاراسكراب تفاوت معناداري مشاهده نشد(p=0/058). نتيجه گيري: نظر به افزايش مهارت هاي باليني دانشجويان پرستاري مورد مطالعه در روش مدل همكار آموزشي، ميتوان بيان داشت؛ اين مدل روشي مناسب در فرايند آموزش مهارتهاي باليني به دانشجويان پرستاري است. بر اين اساس به كار گيري مدل همكار آموزشي به منظور بهره مندي بيشتر از تجربيات، حضور مستمر در كنار دانشجويان و دانش عملي پرستاران باليني در هر بخش براي ارايه آموزش مهارتها به دانشجويان پرستاري توصيه ميشود.