طراحي مفاهيم فرهنگ صلح ساز ورزش در توسعه روابط بين الملل (مطالعه موردي طرح ويو «جهان عاري از خشونت و افراطي گري» رياست جمهور ايران)

Developing the Conceps of Cultural Peace Making Role of Sport in International Relations (Case Study of World against Aggression and Violence (WAVE) Program Proposed by the Iranian President)

هدف از پژوهش حاضر، طراحي مفاهيم فرهنگ صلح ساز ورزش در توسعه روابط بين الملل است. روش پژوهش حاضر از نوع كيفي تحليل محتوا است كه با استخراج مفاهيم مرتبط با صلح و ورزش بين الملل به دست آمد. يافته هاي پژوهش نشان داد از ميان پديده هاي مختلف، ورزش به عنوان يكي از مصاديق بارز صلح جويي در هزاره سوم توانسته جايگاه ويژه اي در ميان برنامه هاي صلح جويانه كشورهاي در حال توسعه بريك (برزيل، چين، روسيه، هند و آفريقاي جنوبي) ايفا و اين كشورها از ورزش به عنوان اهرم و ابزاري براي بيان خواسته هاي خود از جامعه جهاني استفاده كرده اند. جمهوري اسلامي ايران نيز با مطرح كردن طرح ويو در سال 2013 در مجمع عمومي سازمان ملل، مي تواند از ظرفيت ورزش ملي به منظور تحقق آرمان و اهداف خود در عرصه بين الملل استفاده كند. همچنين يافته ها نشان داد 34 مفهوم پرتكرار در حوزه ورزش مي تواند نقش تبييني در ايجاد مفهوم فرهنگ صلح ساز داشته باشد. در ميان اين گويه ها «جايگزيني ورزش به جاي جنگ و ديپلماسي نظامي و ايجاد دوستي بين المللي» پرتكرارترين گويه بود.

The main purpose of this article is investigating the peace making role of sport in international arena with an emphasis on World against Aggression and Violence (WAVE) Program proposed by the Iranian President. The methodology used in this study is content analysis, and findings indicated that sport is one of the most prominent elements in the new millennium. Developing countries like China, Brazil, South Africa, India and Russia utilize sport as one the most prominent tool to realize their goals through sport. Iran can do the same as well. Among all 34 questions, “Sport as a war alternative and promoter of international friendliness” factor ranked the first.