پاسخ هاي ريشه عدس (Lens culinaris Medikus.) به محلول پاشي متانول تحت شرايط تنش كم آبي

كمبود آب قابل دسترس در محيط ريشه، يكي از عوامل اصلي محدود كننده رشد و توليد محصول در مناطق خشك به شمار مي آيد. محلول پاشي متانول در افزايش تحمل به خشكي در گياهان 3 كربنه نقش دارد. به اين منظور آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار در دانشگاه صنعتي خاتم الانبياء بهبهان در سال 1394 به اجرا درآمد. محلول پاشي متانول با 5 سطح، شاهد، 5، 15، 25 و 35 درصد حجمي و تنش كم آبي با سه سطح: شامل بدون تنش (آبياري در 100 درصد ظرفيت زراعي)، تنش آبي ملايم (آبياري در 75 درصد ظرفيت زراعي) و تنش آبي شديد (آبياري در 25 درصد ظرفيت زراعي) در نظر گرفته شدند. محلول پاشي متانول 3 بار در طول فصل رشد گياه (در مراحل گياهچه اي، گلدهي و غلاف دهي گياه) و با فواصل 10 روز انجام شد. نتايج نشان داد اثرات متقابل متانول و تنش خشكي بر وزن خشك ريشه، قطر ريشه، طول ريشه در سطح 5 درصد و بر سطح ريشه در سطح 1 درصد معني دار شد. در شرايط آبياري نرمال تيمار 5، 15و 25 درصد محلول پاشي متانول باعث افزايش معني دار وزن خشك ريشه نسبت به تيمار شاهد گرديد. اثرات متقابل متانول و تنش بر پروتئين و پرولين در سطح 1 درصد معني دار شد. محلول پاشي متانول منجر به افزايش معني دار محتواي پرولين و پروتئين ريشه شد. اثرات متقابل متانول و تنش بر غلظت سديم و پتاسيم ريشه در سطح 5 درصد و بر غلظت كلسيم ريشه در سطح 1 درصد معني دار شد. اثرات متقابل متانول و تنش بر فعاليت آنزيم هاي سوپراكسيد ديسموتاز و پراكسيداز در سطح 5 درصد معني دار شدند. همچنين، اثر تنش خشكي بر فعاليت آنزيم كاتالاز در سطح 1 درصد معني دار شد. محلول پاشي متانول منجر به كاهش معني دار فعاليت آنزيم هاي پراكسيداز و سوپراكسيد ديسموتاز ريشه شد.