اثر كودهاي زيستي و شيميايي فسفر بر كارآيي مصرف نور، غلظت فسفر و عملكرد دانه گندم رقم پيشگام

اين آزمايش در سال زراعي 91-1390 در مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي استان همدان به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. فاكتورهاي آزمايش شامل كود شيميايي فسفاتي در سه سطح صفر (P1)، 22/5 (P2) و 45 (P3) كيلوگرم بر هكتار دي‌آمونيوم فسفات بر اساس آزمون خاك و فاكتور دوم مصرف كود زيستي فسفر بارور2 در پنج سطح شامل: عدم مصرف كود زيستي (B1)، مصرف كود زيستي به‌ميزان 100 گرم در هكتار در زمان كاشت (B2)، مصرف كود زيستي به‌ميزان 100 گرم در هكتار در زمان كاشت و 100 گرم در هكتار در مرحله ساقه رفتن (B3)، مصرف كود زيستي به‌ميزان 200 گرم در هكتار در زمان كاشت (B4)، مصرف كود زيستي به‌ميزان 200 گرم در هكتار در زمان كاشت و 200 گرم در هكتار در مرحله ساقه رفتن (B5) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين شاخص سطح برگ با كاربرد 45 كيلوگرم بر هكتار دي‌آمونيم فسفات در سطوح كود زيستي B4 و B3 به‌ترتيب به‌ميزان 5/8 و 5/7 به‌دست آمدند. ماده خشك كل با كاربرد 45 كيلوگرم بر هكتار دي‌آمونيم فسفات و سطوح كود زيستي B2، B5، B4 و B3 نسبت به تيمار شاهد، به‌ترتيب 29/7، 25/9، 4/0 و 2/5 درصد افزايش يافتند. بيشترين كارآيي مصرف نور (2/45 گرم بر مگاژول) با مصرف 45 كيلوگرم بر هكتار دي‌آمونيم فسفات و كود زيستي B4 به‌دست آمد كه 23 درصد در مقايسه با تيمار شاهد بيشتر بود. سطوح B3 و B2 كود زيستي، باعث افزايش معني‌دار عملكرد دانه به ترتيب به‌ميزان 9/8 و 9/3 درصد در مقايسه با تيمار شاهد شدند. در مجموع نتايج نشان داد كه كود زيستي فسفر بارور2، نتيجه مطلوبي در افزايش عملكرد دانه گندم داشت.