اصول بنيادين اخلاق عمومي در تحديد حقوق و آزادي هاي فردي

Basic Principles of Public Morality in Restriction on Individual Rights and Liberties

«اخلاق عمومي» يكي از مهمترين مفاهيم تحديد‌كننده حقوق و آزادي‌هاي بشري است كه به رغم درج در بسياري از اسناد و متون حقوق بشر، تعربف دقيق و تبيين شفافي از مفهوم آن و شرايط اعمال محدوديت‌هاي آن بر حقوق و آزادي‌هاي فردي صورت نگرفته است. پژوهش حاضر، از ميان تلاش ها و رويكردهاي مختلف در تبيين مفهوم اخلاق عمومي، در پي تعريف و تبيين اصول بنياديني است كه اخلاق عمومي با تكيه بر آن‌ها مي تواند واجد ظرفيت و صلاحيت تحديد حقوق و آزادي‌هاي فردي شود. اين اصول متشكل از اصل عموميت، اصل عقلانيت، اصل خودآييني، اصل آزادي و اصل تسامح هستند كه در صورت تامين مي‌توانند شكل‌گيري اخلاق عمومي را به صورت دموكراتيك، كارآمد و موثر تضمين كنند. اما در صورتي كه همه يا هر يك از اين اصول محقق نشوند، فرايند شكل گيري اخلاق عمومي غيردموكراتيك، ناقص و ناكارآمد خواهد بود و اين نوع از اخلاق عمومي صلاحيت تحديد حقوق و آزادي‌هاي فردي را نخواهد داشت.

"public morality" or "public morals" are mentioned as a legitimate aim that justified restriction of some rights granted by the instruments for the protection of rights and fundamental liberties, both in a national and in an international context. To avoid arbitrary restrictions to these rights, it is important to understand its meaning and to perceive conditions and limitations on use of restrictions on rights. To achieve this goal, this article refers to some principles that public morality can rely them to be efficient and democratic public morality and has the ability and capacity of restriction of individual rights and liberties. the principle of publicity , the principle of rationality, the principle of autonomy, the principle of freedom and the principle of tolerance are these principles that the lack of one or all of them, makes public morality to inefficient and undemocratic public morality that can not restrict individual rights and liberties.