تأثير حاكميت اراده در صلاحيت بين المللي دادگاه ها

The Effect of Party Autonomy in Extra Territorial Jurisdiction

امروزه توافق بر انتخاب دادگاه به عنوان يكي از شروط رايج در قراردادهاي تجاري بين‌المللي اهميت ويژه‌اي دارد. با اين حال به دليل عدم موضع‌گيري برخي نظام‌هاي حقوقي در مورد اعتبار چنين شرطي چالش‌ها و ابهاماتي در اين خصوص مشاهده مي‌شود. يكي از مهمترين ابهامات در اين خصوص تعارض اينگونه توافقات با اصل حاكميت دولتها و همچنين مفهوم نظم عمومي است. اين نوشتار ضمن تبيين مفهوم توافق بر انتخاب دادگاه و همچنين بررسي برخي كنوانسيون‌ها و مقررات كشورها به اين نتيجه مي‌رسد كه نه تنها توافق بر انتخاب دادگاه به پشتوانه اصل حاكميت اراده قابل پذيرش است بلكه با تغيير مبناي فلسفي قواعد صلاحيت بين‌المللي دادگاه اين توافق خدشه‌اي بر حاكميت دولتها نيز وارد نمي‌سازد. همچنين در همه موارد موضوع صلاحيت بين‌المللي دادگاه ها مرتبط با نظم عمومي نبوده كه توافق بر خلاف آن، غيرمعتبر تلقي شود. رويكرد برخي نظام‌هاي حقوقي و اسناد بين‌المللي مرتبط با اين موضوع نيز اين نتيجه را تأييد مي‌نمايد.

Nowadays, particular importance attaches to the choice of court agreement as a common clause in international commercial contracts. Nevertheless, for not taking point regarding the validity of such clauses in some legal systems, there are some challenges and ambiguities about it. One of most important problems is the conflict such agreements with sovereignty of state principle and concept of public policy. This essay with surveying the concept of choice of court agreement and also studying some related conventions and regulations shows this agreement is acceptable based on the party autonomy principle. Also by changing the philosophic basis of extra territorial jurisdiction’s rules, jurisdiction agreement doesn’t hurt sovereignty of states. The extra territorial jurisdiction rules is not related to public policy in all cases to say the jurisdiction agreement against them is invalid. The approach of some legal systems such as European unio‎n and international instruments support the view of essay.