كليدواژه :
حقوق شهروندي , سازمان اطلاعاتي , عدالت اطلاعاتي , مردم سالاري ديني , مشاركت
چكيده فارسي :
توسعه فرهنگي با هدف پيشرفت و پويايي نظام‌مند جامعه، از طريق برنامه‌ريزي‌هاي فرهنگي و اجتماعي و اولويت ويژه‌اي كه براي ارزش‌هاي بومي و ملي قائل شده، نيازهاي معنوي و مادي افراد جامعه را تامين نموده و مي‌توان از آن براي ارتقاء سطح عوامل تاثيرگذار بر رشدوتعالي جامعه استفاده كنيم. از سوي ديگر، رابطه دوسويه‌اي ميان توسعه فرهنگي و مشاركت برقرار است. لذا براي تبيين خرده‌فرهنگ‌هاي مشاركت و بالاخص مشاركت سياسي، تحولات فرهنگي نياز است كه زمينه مشاركت اعضاي يك جامعه را در امور سياسي فراهم كند. از سوي ديگر، بخش قابل‌توجهي از رفتارهاي سياسي، خاصه مشاركت سياسي نيازمند باورهاي فرهنگي مناسب و سازگار با توسعه سياسي است. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش توصيفي- تحليلي و با بهره‌گيري از تكنيك SWOT، كمك منابع كتابخانه‌اي، مصاحبه‌هاي باز و نيمه‌ساختاريافته و آمار منتشره از مراجع رسمي، از طريق استدلال قياسي و استقرائي و... داده‌هاي گردآوري‌شده را ارزيابي، تجزيه‌وتحليل نموده و به شناسايي و بررسي عوامل موثر در مشاركت سياسي ساكنان استان سيستان و بلوچستان پرداخته كه نتايج حاصله نشان‌دهنده تاثيرگذاري پارامترهاي قوميت‌گرايي، مذهب‌گرايي، جريان‌هاي سياسي، تحصيلات و نخبگان بر فرايند مشاركت سياسي است و سه راهكار محافظه‌كارانه يعني پيوند نيازهاي روز افراد با فعاليت‌هاي اجتماعي، اعتمادسازي گروه‌هاي مرجع و توجه به نقش مردم به‌عنوان سرمايه اجتماعي در انتخابات جهت افزايش ميزان مشاركت سياسي با بهره‌گيري از خصيصه‌هاي فرهنگ سياسي در بلندمدت ارائه شده است.
چكيده لاتين :
A general belief among people is that intelligence agencies are responsible for ensuring the security of the society, and if they do not succeed, they will not fulfill their mission. From the perspective of intelligence agencies, this view, while being correct, can constitute a part of reality. Prevalent belief in the intelligence agencies is that because the Islamic Republic of Iran is a system based on the support of people, ensuring security would not be possible without the participation of people, and they must play an active role in achieving sustainable security. In government's view (as stipulated in various laws), both people and intelligence agencies have a special role in providing security, the latter in a direct and institutional form, and the former, in an indirect and non-institutional form. Relationship between intelligence and people has always been fluctuating over the last forty years. The main question of this article is: What is the ideal model of the relationship between intelligence and people in the Islamic Republic of Iran? To respond this question, the authors use interviews, library and documentary research to collect data and, given the quality of data, they use analyses based on Ijtihad to process the data, and to discover and deduce the facts. The results of the research show that the reduction of the relationship between intelligence and people to the security issue is a reductionist approach depriving the system of the benefits of people's capacities. By analyzing the gap between the status quo and the desired situation and deduction from the statements, the components of the relationship between intelligence and people have been extracted and finally, an ideal model for relationship between intelligence and people has been presented with a focus on intelligence justice.
