مطالعة تطبيقي نظام يادگيري الكترونيكي در كشورهاي منتخب آسيا "ژاپن، چين، هندوستان، پاكستان، اندونزي و ايران"

A Comparative Study of E-learning System in Selected Countries of Asia “Japan, China, India, Pakistan, Indonesia, and Iran”

هدف اين پژوهش، شناسايي و مقايسة شباهت‌ها و تفاوت‌هاي نظام يادگيري الكترونيكي كشورهاي منتخب آسيايي با دانشگاه پيام‌نور در زمينة تعداد دانشجو، اعضاي هيئت‌علمي، كاركنان، نسبت استاد به دانشجو، روش‌هاي ياددهي- يادگيري، منابع درسي، مواد و ابزارهاي آموزشي و امكانات كتابخانه، ساز و كارهاي پشتيباني، امتحانات و ساز و كارهاي تضمين كيفيت بود. اين پژوهش يك مطالعة اسنادي است كه به روش تطبيقي-تحليلي انجام شد. جامعة آماري پژوهش، همة دانشگاه‌هاي آموزش ‌از دور كشورهاي "ژاپن، چين، هندوستان، پاكستان، اندونزي و ايران" بود. از ميان دانشگاه‌هاي اين كشورها، دانشگاه باز ژاپن، دانشگاه باز چين، دانشگاه اينديراگاندي هند، دانشگاه علامه‌الاقبال پاكستان، دانشگاه ترباكا اندونزي و دانشگاه پيام‌نور به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز پژوهش از طريق مطالعة اسناد و مدارك و وب‌ سايت رسمي دانشگاه‌ها جمع‌آوري شد. تجزيه‌ و تحليل نتايج نيز بر اساس روش برودي در چهار مرحلة توصيف، تفسير، همجواري و مقايسه انجام شد. نتايج نشان داد، استفاده از تجربيات موفق كشورهاي قاره آسيا به‌ ويژه در شيوة تشكيل كلاس‌هاي الكترونيكي با تعداد استاندارد دانشجو، روش‌هاي تدريس نوين، يادگيري تركيبي، توليد محتواي ديجيتال مناسب، انواع مكانيزم‌هاي پشتيباني و ارائة بازخورد مناسب به ما اين امكان را مي‌دهد تا بتوانيم براي حل مشكلات آموزشي خود بر مبناي راهكارهاي كشورهاي ديگر، گام‌هاي مؤثرتري برداريم.

the aim of this study is to recognize and compare the similarities and differences between educational system of E-learning of Asian countries and Payame noor university (in fields such as the number of students, faculty members, employees, teachers/students ratio, teaching-learning ways, resources, learning materials and library facilities, support mechanisms, exams and quality insurance mechanisms).The present study is a documentary research which is done based on comparative-analytical method. Statistical population is all distance universities of “Japan, China, India, Pakistan, Indonesia, and Iran”. From among the universities of these countries, the Open University of Japan, the Open University of China, Indira Gandhi University in India, Iqbal Allamah University in Pakistan, and Payame noor University were chosen through judgmental sampling. The required information were gathered by studying the records and documents, and official web-sites of universities. Also, the data were analyzed based on Brody’s method. Results showed that using the successful experience of Asian countries can help us to proceed in solving our educational problems based on other countries’ solutions.