بررسي برخي از ويژگي هاي مورفوفيزيولوژيك و عملكرد دانه گندم تحت تأثير كاربرد كلرمكوات كلرايد، سولفات روي و نيتروكسين

از آنجايي كه انتقال مجدد ذخاير ساقه در رخداد تنش خشكي آخر فصل اهميت زيادي در تعيين عملكرد دانه دارد، آزمايشي در شرايط زراعت ديم به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار و سه تيمار شامل كاربرد غلظت كلرمكوات كلرايد در2 سطح (صفر و 2.5 گرم در ليتر)، سولفات روي در 3 سطح (0، 25 و50 كيلوگرم درهكتار) و نيتروكسين در 2 سطح (تلقيح و عدم تلقيح با بذر) در سال زراعي 93- 1392 در دو مكان شامل مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه ايلام و ايستگاه تحقيقات كشاورزي كاكي بوشهر انجام يافت. نتايج نشان داد با محلول پاشي2.5 گرم در ليتر كلرمكوات كلرايد ارتفاع بوته و ميزان ذخاير ساقه به طور معني داري كاهش يافت.كاربرد كلرمكوات كلرايد نسبت به شاهد موجب افزايش تعداد سنبله در بوته، تعداد دانه در سنبله و عملكرد دانه به ترتيب به ميزان 14.6%، 13.6% و 28.5% شد. تلقيح بذر با نيتروكسين موجب افزايش ارتفاع بوته، ميزان و كارآيي انتقال مجدد گرديد. بيشترين ميزان انتقال مجدد (64.8 گرم در مترمربع)، كارآيي انتقال مجدد (32.1%) و سهم انتقال مجدد (50.8%) مربوط به تيمار اثر متقابل بدون كاربرد كلرمكوات كلرايد، مصرف 50 كيلوگرم سولفات روي در هكتار و بكارگيري نيتروكسين بود. بالاترين عملكرد دانه (171گرم در مترمربع) از اثر متقابل تيمارهاي محلول پاشي كلرمكوات كلرايد در غلظت 2.5 گرم در ليتر و كاربرد 50 كيلوگرم درهكتار سولفات رويو تلقيح بذر با نيتروكسين بدست آمد. به طور كلي به نظر مي رسد تحت شرايط ديم كاربرد كلرمكوات كلرايد، سولفات روي و نيتروكسين در بهبود و افزايش عملكرد دانه گندم مؤثر باشد.