ارزيابي شاخص هاي رشد دو رقم اصلاح شده و بومي برنج (Oryza sativa L.) در مديريت هاي مختلف آبياري

به منظور تعيين اثر مديريت هاي مختلف آبياري بر شاخص هاي رشد برنج، پژوهشي به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار با دو عامل آبياري در چهار سطح و رقم در دو سطح در مزرعه تحقيقاتي معاونت موسسه تحقيقات برنج كشور (آمل) در سال 1390 به اجرا درآمد. تيمارها شامل تناوب خشكي و رطوبت (AWD)، كشت نيمه خشك (SDC)، تركيب آب كم عمق با تناوب خشكي و رطوبت (SWD) و روش سنتي (TI) و دو رقم بومي طارم محلي و اصلاح شده فجر بودند. با اندازه گيري وزن خشك و سطح برگ در طي هفت نوبت نمونه برداري در طول رشد برنج، روند تغييرات شاخص هاي رشد به روش تابعي نسبت به روز پس از نشاكاري رسم شد. نتايج نشان داد تيمار TIبا ميانگين 7694 كيلوگرم بيش ترين مقدار عملكرد شلتوك را داشته و مديريت هاي AWD با ميانگين 7056 كيلوگرم و SDC با ميانگين 6856.8 كيلوگرم و SWD با ميانگين 6358.7 كيلوگرم به ترتيب كم ترين مقدار عملكرد شلتوك در هكتار را به خود اختصاص دادند. بيشترين شاخص سطح برگ در رقم طارم محلي به مقدار 4.6 در تناوب خشكي و رطوبت و كم ترين آن به مقدار 2.99 در تركيب آب كم عمق با تناوب خشكي و رطوبت بدست آمد. ولي در رقم فجر بيشترين مقدار شاخص سطح برگ (5.6) در آبياري سنتي و كم ترين مقدار آن (4.1) مربوط به تناوب خشكي و رطوبت بودند. بنابراين با توجه به حداكثر شاخص سطح برگ، سرعت جذب خالص در طارم محلي و فجر مي توان مديريت هاي آبياري AWD و SDC را بكار گرفت.