پارامتر‌يابي و ارزيابي مدلي ساده در شبيه‌سازي رشد و عملكرد گياه سويا در شرايط اقليمي تهران

هدف از اين مطالعه، استفاده از مدلي ساده در بررسي اثر عوامل اقليمي، مديريت زراعي و ويژگي‌هاي رشدي گياه در شبيه‌سازي رشد و عملكرد سويا در شرايط اقليمي تهران بود تا ابزاري كارگشا براي مطالعه عوامل مؤثر بر عملكرد به‌كار گرفته شود. مدل براي شرايط اقليمي تهران آزمون شد. سويا از منابع مهم توليد روغن و پروتئين گياهي به‌شمار مي‌رود. در اين مطالعه، توليد و تجمع ماده خشك در بخش‌هاي رويشي و دانه سويا از تغييرات پارامتر‌هايي نظير دماي پايه، شاخص سطح برگ حداكثر مشاهده‌شده و كسري از ماده خشك قابل‌انتقال به دانه در شروع پرشدن دانه بررسي شد. كاهش و افزايش دماي پايه به‌ترتيب سبب كاهش و افزايش طول دوره‌هاي فنولوژيكي، توليد ماده خشك و مواد تخصيص‌‌يافته به اندام‌هاي هوايي و دانه‌ها شد. كاهش و افزايش انتقال مجدد ماده خشك به دانه‌ها سبب كاهش و افزايش شاخص برداشت شد. براي ارزيابي مدل از برخي آماره‌هاي مبتني بر اختلاف مقادير شبيه‌سازي و اندازه‌گيري‌شده استفاده شد. دامنه عملكرد دانه شبيه‌سازي‌شده بين 1890-2220 كيلوگرم در هكتار با ميانگين 1982.5 كيلوگرم در هكتار و دامنه عملكرد دانه مشاهده‌شده بين 1632–2254 كيلوگرم در هكتار با ميانگين 2014.5 كيلوگرم در هكتار بود. جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE) برابر 178.48 كيلوگرم در هكتار به‌دست آمد كه معادل 9 درصد هر دو ميانگين عملكرد شبيه‌سازي‌شده بود. تمامي نقاط در محدوده 80 درصد از خط 1:1 قرارگرفت كه نشان مي‌دهد مدل براي پيش‌بيني عملكرد سويا در شرايط اقليمي تهران از دقت مناسبي برخوردار بوده است.