تأثير قطع ‌آبياري و محلول‌پاشي پتاسيم بر برخي ويژگي‏هاي فيزيولوژيك، شاخص‌ برداشت و عملكرد دو رقم و يك لاين گندم نان

به‌منظور بررسي اثر قطع‌آبياري و محلول‌پاشي پتاسيم بر برخي از ويژگي‏هاي فيزيولوژيك (فتوسنتز، پايداري غشاي سلولي و كلروفيل‌برگ) و شاخص‌برداشت گندم نان، آزمايشي به صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار، در سال زراعي90-91 و در دو مكان مؤسسه تحقيقات ثبت و گواهي بذر و نهال كرج و مركز تحقيقات كشاورزي و منابع‌طبيعي استان يزد اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل تنش‌خشكي (به‌صورت قطع‌آبياري در سه سطح از مرحله تشكيل سنبله تا رسيدگي فيزيولوژيك، از مرحله شروع دانه‌بندي تا رسيدگي فيزيولوژيك و آبياري طبيعي)، محلول‌پاشي پتاسيم (در سه سطح عدم محلول‌پاشي، محلول‌پاشي1.5 و 3 درصد سولفات پتاسيم (K2SO4)) و ژنوتيپ (در سه سطح دو رقم «پيشتاز»، و«مرودشت» و لاين WS-82-9 بودند. نتايج نشان داد كه صفات مورد مطالعه با افزايش تنش‌خشكي، به‌طور معناداري كاهش يافتند. بيشترين مقدار شاخص‌برداشت، تحت شرايط آبياري طبيعي براي لاين WS-82-9 در منطقه كرج (32.69 درصد) و كمترين مقدار آن، تحت شرايط تنش‌خشكي شديد براي رقم«مرودشت» در منطقه يزد (11.50 درصد) مشاهده شد. پايداري غشاي سلولي در رقم‌هاي مورد مطالعه متفاوت بود و رقم «مرودشت» كمترين پايداري غشاي سلول (35.5 درصد) را داشت. محلول‌پاشي3 درصد K2SO4، باعث افزايش معنا‌دار صفات فيزيولوژيك، به‌ويژه فتوسنتز برگ در شرايط تنش‌خشكي شديد شد، به‌نحوي‌كه فتوسنتز برگ در دو منطقه يزد و كرج به‌ترتيب به ميزان 99.1 و 69.7 درصد افزايش يافت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه محلول‌پاشي 3 درصد K2SO4 و استفاده از لاين WS-82-9 در تعديل آثار تنش‌خشكي، به‌ويژه در مزارعي كه در مراحل پاياني دوره رشد با محدوديت آب مواجه هستند، مؤثر است.