اثر تركيبي پتاسيم و آهن بر عملكرد، كيفيت‌ ميوه، كشمش و تحمل به‌ سرما در انگور

به منظور بررسي اثر كاربرد برگي سولفات ‌پتاسيم (غلظت‌هاي صفر، يك ‌و ‌نيم‌ و سه‌ درصد) و كلات‌آهن (غلظت‌هاي صفر، نيم و يك ‌درصد) بر تشكيل‌ ميوه، عملكرد، كيفيت ميوه، غلظت عناصر برگ، عملكرد كشمش و تحمل به سرماي پاييزه و زمستانه انگور بيدانه ‌سفيد آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در يك باغ تجاري در روستاي بهاره ملاير طي سال هاي 96-1395 اجرا شد. اثر متقابل سولفات‌ پتاسيم و كلات‌آهن بر تشكيل ميوه، عملكرد و شاخص‌هاي كيفي ميوه، عملكرد كشمش و تحمل ‌سرماي تاك‌هاي تيمار شده معني‌دار شد. بيشترين درصد تشكيل‌ ميوه و عملكرد مربوط به تاك‌هاي تيمار شده با سولفات پتاسيم يك ‌و ‌نيم ‌درصد در تركيب با كلات ‌آهن نيم ‌درصد بود. غلظت پتاسيم، آهن و منگنز موجود در حبه‌ها با عملكرد ميوه در تاك همبستگي مثبت و معني‌داري نشان داد. بيشترين غلظت اسيد ‌آسكوربيك در تيمار سولفات‌ پتاسيم يك‌ و ‌نيم ‌درصد بود. بيشترين عملكرد كشمش توليدي در تاك‌هاي تيمار شده با سولفات پتاسيم يك‌ و ‌نيم ‌درصد در تركيب با كلات آهن يك‌درصد حاصل شد و كمترين عملكرد كشمش مربوط به تاك‌هاي شاهد بود. بيشترين تحمل‌سرماي پاييزه با تيمارهاي سولفات‌ پتاسيم سه‌ درصد در تركيب با كلات ‌آهن يك ‌درصد به دست آمد. بيشترين تحمل ‌سرما زمستانه تاك‌ها در تيمار سولفات ‌پتاسيم سه‌ درصد در تركيب با كلات ‌آهن نيم‌ درصد محقق شد. كمترين تحمل ‌سرماي در بوته‌هاي شاهد يافت شد. بين تحمل سرما و محتواي پتاسيم همبستگي مثبت و با غلظت منيزيم همبستگي منفي و معني‌داري مشاهده شد. در مجموع حداكثر عملكرد ميوه و كشمش و نيز كيفيت ميوه با كاربرد سطح متوسط هر دو كود ولي تحمل ‌سرماي بالاتر جوانه‌هاي تاك با تركيب سطوح بالاتر اين كودها به دست آمد.