تأثير الگوي كم آبياري تناوبي و محلول‌پاشي روي بر غني‌سازي فيزيولوژيك دانه قابل كنسرو ذرت شيرين

به‌منظور بررسي عملكرد و محتواي دانه دو هيبريد ذرت شيرين چيس و چلنجر در شرايط كم‌آبياري و محلول‌پاشي با تركيبات حاوي عنصر روي، آزمايشي به‌صورت اسپيلت پلات فاكتوريل در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه آزاد اسلامي واحد اراك در سال‌هاي 1393و 1394 انجام شد. تيمار الگوي آبياري در كرت‌هاي اصلي شامل آبياري كامل مزرعه يا تمامي جويچه‌ها (شاهد)، آبياري يك‌درميان جويچه‌ها، آبياري يك‌درميان متناوب جويچه‌ها و در كرت‌هاي فرعي تيمار محلول‌پاشي با عنصر روي شامل عدم محلول‌پاشي (شاهد)، كاربرد سولفات روي زينك درآپ (دو در هزار ليتر)، كاربرد سولفات روي زينك فست (دو در هزار ليتر) و دو هيبريد ذرت به‌صورت فاكتوريل قرار گرفتند. نتايج نشان داد تأثير الگوهاي آبياري، محلول‌پاشي روي، رقم و برهمكنش آن‌ها برعملكرد دانه، پروتئين دانه، روغن دانه، رطوبت دانه و پرولين برگ در سطح احتمال 1 درصد معنا‌دار بود. بالاترين ميزان پرولين درروش آبياري يك‌درميان با ميزان 30.21 ميلي‌گرم بر گرم مشاهده شد كه تفاوت معنا‌دار 39.86 درصد نسبت به روش آبياري شاهد با ميزان 21.60 ميلي‌گرم بر گرم داشت. بالاترين ميزان روي در دانه در تيمار كاربرد زينك فست به ميزان 28.50 ميلي‌گرم بر گرم مشاهده شد در حالي ‌كه در تيمار عدم كاربرد روي اين ميزان به 18.09 ميلي‌گرم بر گرم كاهش يافت. يعني 57.54 درصد افت نشان داد. بر اساس نتايج اين تحقيق، در شرايط كم‌آبي، استفاده از الگوي آبياري تناوبي و محلول‌پاشي با زينك فست در توليد ذرت شيرين رقم چلنجر توصيه مي‌شود.